De neoclassicistische pastorie van Borchtlombeek uit 1830 met bijhorende tuin.
Vanaf 1162 vormde Borchtlombeek, samen met de gehuchten Kattem en Eigendom een zelfstandige parochie. De pastoor van Borchtlombeek die ook het aangrenzende Strijtem bediende verbleef in een pastorie op de grens van beide parochies, in de Kloosterstraat ter hoogte van de Voetbeek. Pas in 1830 kreeg Borchtlombeek een eigen pastorie, gebouwd op enige afstand ten noordoosten van de kerk en volgens de Poppkaart (circa 1860) ermee verbonden door een nu gesupprimeerde voetweg.
De pastorie is opgevat als een vijf traveeën breed dubbelhuis, opgetrokken in baksteen met twee bouwlagen en een door een kordonlijst en beluikte langgerekte muuropeningen belijnde mezzanino, het geheel afgedekt met een schilddak (kunstleien) met geprofileerde houten bakgoot.
De symmetrisch-evenwichtige ordonnantie van de identieke voor- en achtergevel wordt bepaald door een centrale, rechthoekige deur met bovenlicht in een vlakke hardstenen omlijsting en een dubbel register van hoge rechthoekige vensters voorzien van hardstenen dorpels. De keldergaten verwijzen naar de overwelfde kelders met hardstenen en rode tegelvloer in gebakken aarde. De op één venster na blinde zijgevels worden geflankeerd door eenlaagse bijgebouwen onder een pannen lessenaarsdak.
De sobere neoclassicistische vormgeving vertaalt zich ook in het interieur met brede dwarsgang en ingekaste houten wenteltrap: stucplafonds met eenvoudig lijstwerk en centraal rosas, enkele en dubbele paneeldeuren, marmeren schouwen. De dakstructuur met twee centrale en twee hoekspanten vergaard met toognagels en metalen bouten en voorzien van ontdubbelde trekbalken illustreert een overgangstype. De achterliggende tuin bestaat voornamelijk uit grasveld.
Pastorie met inbegrip van de tuin is beschermd als monument omwille van het algemeen belang gevormd door de:
historische waarde: eerste, pas in 1830 opgetrokken pastorie van Borchtlombeek opgevat als bakstenen, vijf traveeën breed, bakstenen dubbelhuis met twee bouwlagen en een mezzanino onder een schilddak met houten bakgoot, het geheel geflankeerd door eenlaagse bijgebouwen onder lessenaarsdak. De sobere neoclassicistische vormgeving vertaalt zich uitwendig in een strak-symmetrisch uitgewerkt, elementair rechthoekig volume opengewerkt met een dubbel register van hoge rechthoekige vensters met hardstenen dorpels en een centrale, eveneens rechthoekige inkomdeur met bovenlicht gevat in een vlakke hardstenen omlijsting. Eenzelfde soberheid karakteriseert het interieur met centrale dwarsgang met aansluitend een ingekaste wenteltrap, stucplafonds met eenvoudig lijstwerk en rosas, marmeren schouwen en paneeldeuren.
Bron: Beschermingsdossier DB002199
Auteurs: Paesmans, Greta
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Je kan deze tekst citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2024: Pastorie Sint-Amandusparochie met tuin [online], https://id.erfgoed.net/teksten/149432 (geraadpleegd op ).
De pastorie van de Sint-Amandusparochie te Borchtlombeek (Roosdaal) is, met inbegrip van de pastorietuin, beschermd als monument.
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Je kan deze tekst citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2024: Pastorie Sint-Amandusparochie met tuin [online], https://id.erfgoed.net/teksten/187695 (geraadpleegd op ).