van 1512 tot met de Franse Revolutie in het bezit van de fundatie van Peeter Van der Eycken, een invloedrijke en kapitaalkrachtige stichting van de gelijknamige onderpastoor van Sint-Pieters-Kapelle (circa 1480-1533) met als voornaamste bekommernis degelijk onderwijs te verzekeren voor de lokale jeugd, en als dusdanig niet alleen een van de aanzienlijkste maar ook een van de weinige hoeves in de regio waarvan een minstens tot het begin van de 16de eeuw opklimmende origine, de latere evolutie alsook de opeenvolgende pachters, die allen tot de meest vooraanstaande ingezetenen behoorden, aan de hand van archivalia konden worden achterhaald hetgeen het Rozenhof een belangrijke documentaire waarde verleent.

in casu architectuurhistorische waarde: geëvolueerd uit een oudere hoeve met losse bestanddelen vormt het Rozenhof met zijn rond een gekasseid erf ingeplant, ruim eenlaags boerenhuis met klokkenruitertje (circa 1780), stallingen (1787-1790) en tweebeukige langsschuur (1851) een overheersend gaaf en een voor de regio representatief voorbeeld van een middelgrote gesloten hoeve. Het is opgetrokken in baksteen en blauwe hardsteen in een streektyperende sobere, classicistisch geïnspireerde vormgeving waarvan vooral het woonhuis met zijn grote steekboogvensters aan erfzijde in combinatie met een meerledige muizentandfries, houten muurankers en nog sterk gesloten veldgevel getuigt van een laat doorleven van de traditionele bouwwijzen.
De geïsoleerde ligging te midden van het door een lijnbeplanting van wilg en haagbeuk gestructureerde weidelandschap van de Rasbeekvallei en de omkadering met de historische 'huiskavels' van hoogstamboomgaard/weide en moestuin verlenen het Rozenhof, geflankeerd door een grote es een opmerkelijke authenticiteit.