De wetenschappelijke waarde van het gebied wordt voornamelijk bepaald door de aanwezige heiderestanten en de oude bosrelicten die een waardevolle flora herbergen. De bosrelicten hebben ook een belangrijke faunistische waarde, vooral omdat ze aansluiten op de boscomplexen van de ankerplaats Brechtse Heide en zo één groot boshabitat vormen.

Het klooster van Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart, gesticht in 1794 en vandaag de hoofdabdij van de trappisten in België, vormt samen met de omgeving een geheel dat sinds het einde van de 18e eeuw in onverbrekelijke samenhang werd ingericht en uitgebouwd. De ontginningsstructuur van het domein en zijn omgeving is nog gaaf en goed herkenbaar in vergelijking met de historische kaarten uit de 19e eeuw (Vandermaelen, 1854) of begin 20ste eeuw (Militair Geografisch Instituut, 1909). Het gebouwenpatrimonium van de abdij met brouwerij, kerk, gastenhuis en boerderij heeft op zich ook een belangrijke historische waarde. Het Zandven, gelegen in het noordwestelijke punt van de ankerplaats, was vroeger het grenspunt voor Malle, Brecht en Schilde.

Het domein van de abdij en de directe omgeving vormen een vrij intact landschap, waarvan rust en stilte uitgaan. Door de aanwezigheid van een mozaïek van loof- en naaldbossen, heide, graslanden en akkers in een regelmatig patroon, doorkruist met wegen, paden, dreven, grachten en bomenrijen, heeft dat landschap een hoge belevingswaarde.

De trappistenabdij of het klooster van Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart is de hoofdabdij van de trappisten in België en het oudste van alle bestaande trappistenkloosters. Sinds haar oprichting op het einde van de 18de eeuw hebben de abdij en haar bewoners een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van Westmalle en omgeving.

Deze ankerplaats betreft een uitgestrekt landschap met een orthogonaal patroon - zo goed als intact bewaard sinds de helft van de 19de eeuw - als resultaat van de versnijding van de blokvormige percelen door een complex en imposant drevenstelsel. Door de variatie van grootschalige gesloten en open structuren wordt een karakteristiek compartimentenlandschap gevormd. De markante terreinovergang van de Kempische microcuesta in het noorden van de ankerplaats is ruimtelijk-structurerend.