Dankzij een afwisseling van geomorfologie en bodemgesteldheid, alsook ten gevolge van een lange geschiedenis met talrijke natuurlijke en antropogene invloeden, omvat deze ankerplaats een grote verscheidenheid aan landschappelijke structuren. Zo herkennen we moerassen, bossen, wielen, dreven, grachten, putten, grienden en dergelijke. Al deze structuren worden gekenmerkt door een typische vegetatie. Als geheel herbergt dit gebied dan ook een zeer gevarieerde en rijke flora. Daarnaast biedt het uitstekende mogelijkheden voor de avifauna als broed-, pleister-, roest- en slaapplaats of als overwinteringsgebied.

De polder ter hoogte van de oude Scheldemeander heeft nog een gave, blokvormige perceelsstructuur en het wegenpatroon is ongewijzigd gebleven sinds de kabinetskaart van de Ferraris (1770-1778). Centraal ligt het kasteel van Marnix van Sint-Aldegonde, omgeven door een gaaf en herkenbaar domein dat zijn oorsprong kende in de 9de eeuw. Uiterst waardevol is de eendenkooi op de Oude Schelde, waarvan de oorsprong teruggaat tot het begin van de 14de eeuw, alsook het Sas op de Oude Schelde, waarvan de oorsprong teruggaat tot 1592.

Door de grote variatie in begroeiing en landschapsstructuren heeft men hier op een eerder beperkte oppervlakte een landschap met een aanzienlijke esthetische waarde. Het kasteel met domein vormt samen met de Oude Schelde een mooi geheel binnen een intact polderlandschap. Dankzij de lange, rechte dreven en waterlopen kan men hier genieten van mooie zichten, die samen met de uitgestrektheid en rust bijdragen tot een zeer hoge belevingswaarde.

De Oude Schelde, die van noord naar zuid door het gebied loopt, vormt het belangrijkste ruimtelijk-structurerende element binnen dit intact polderlandschap. De bossen van het kasteeldomein bepalen het gesloten karakter van het compartimentenlandschap in het zuiden en westen van de ankerplaats. Verder zijn er de dreven naar het kasteel, de dijkstructuren en de blokvormige percelen van de polder die mede structuurbepalend zijn.