De verbondenheid tussen de gesloten polder en het kasteeldomein resulteert in een aaneensluitende 'groene ruimte' die vertrekt vanaf de Schelde en in zuidwaartse richting letterlijk het centrum van Hingene binnendringt. Opvallende structurerende elementen in dit landschap zijn het complex van winter- en zomerdijken, de wielen, de repelvormige percelering, alsook de hoefijzervormige dreven.

Het gehucht Buitenland is bekend omwille van de vroegere handel in wissen en manden die hier midden de 19de eeuw tot bloei werd gebracht.

De combinatie van het gaaf bewaarde kasteel met omgevend park, binnen een sterk gesloten valleigebied vormt een visueel aantrekkelijk geheel. De structuur van een belangrijk gedeelte van deze ankerplaats werd dan ook bepaald in functie van de beleving ervan. De aanwezigheid van vele verschillende biotooptypen en gave, waardevolle bouwkundige elementen in het gebied dragen wezenlijk bij tot de belevingswaarde.

De perceelsstructuur en het dijken- en wegenpatroon van dit landschap komen vandaag nog grotendeels overeen met wat we terugvinden op de kabinetskaart van de Ferraris (1771-1778). Het domein d'Ursel werd al in 1120 vermeld als omwalde hoeve; mogelijk klimt het zelfs op tot een omwalde schranshoeve uit de Frankische kolonisatietijd. Het huidige kasteel gaat terug tot de periode 1756-1769, toen het oorspronkelijk 16de-17de-eeuwse gebouw grondig werd vernieuwd. De aanleg van het gehele domein, met een kasteelpark, parkbossen, dreven en bijhorend jachtgebied zijn de getuigen van diverse tuinarchitectonische stijlen die dateren van de 16de eeuw tot vandaag. 'De Casteleyn, eertijds een paardenstalling, werd opgetrokken in het begin van de 19de eeuw. De Parochiekerk Sint-Stefaan, een neogotische kruisbasiliek, werd op het einde van de 19de eeuw opgetrokken, doch met integratie van delen van de oude kerk uit 1687.

De wetenschappelijke waarde van deze ankerplaats wordt bepaald door haar ligging in de alluviale vlakte van de Schelde en deels langs de rand van de zandrug die deze vallei afbakent. Als gevolg hiervan wordt het gebied gekarakteriseerd door verschillende milieugradiënten, gaande van vochtige bodems op klei over matig vochtige bodems met zandleem tot droge bodems op zand. De aanwezigheid van deze verschillende milieus geeft ontstaan aan een grote diversiteit in de vegetatie met gemengd loofbos, wilgenstruwelen, moerassige zones en waterplassen. De variatie, uitgestrektheid en rust die eigen zijn aan het gebied, maken dit landschap tot een waardevol habitat voor verschillende vogelsoorten. De door het gebied verspreide plassen en grachten zorgen daarbij voor geschikt habitat voor amfibieën.