De Ronde Put en omgeving betreft op natuurwetenschappelijk gebied één van de interessantste gebieden van de Kempen. Gelegen in het brongebied van de Kleine Nete en rijk aan open water en moerassen, vinden we hier overgangssituaties van drogere naar natte vegetatie, alsook verschillende verlandingsstadia. De afwisselende vegetatietypes van droge heide, grove dennen, elzenbroek struweel en oude bossen resulteren in een belangrijke botanische waarde. De combinatie van open water met natte vegetaties, oud bos en weilanden biedt ideale mogelijkheden voor water- en prooivogels, waarvan enkele zeldzame exemplaren in het gebied broeden. Maar ook insecten, vlinders, reptielen en amfibieën gedijen hier goed.

Deze ankerplaats is een getuige van het vroegere grootgrondbezit met landbouw, bosbouw en later ook jacht. Men vindt hier de verschillende stadia in de evolutie van het landschap terug: loofbosontginningen en vorming van heide en akkers, droogleggen van moerassen en het herbebossen van heide, de uitbating van veenmoeras. Het abdijgebouw met omwalling, een aantal dreven in oost-westelijke richting, en de structuur van de Ronde Put zijn reeds op de kabinetskaart van de Ferraris (1770-1778) herkenbaar. De structuur van de onmiddellijke omgeving van de abdij, en meer bepaald de ontginningsstructuur, de bospercelen en het drevenpatroon, zijn sinds het begin van deze eeuw relatief gaaf gebleven (zie topografische kaart van 1909). Met de abdij - waarvan de kerk minstens teruggaat tot de 13de eeuw en andere delen tot de 16de eeuw, het kasteel uit het midden van de 19de eeuw en enkele oudere hoeven en woningen, herbergt deze ankerplaats eveneens heel wat bouwkundig erfgoed.

De combinatie van een ongerept natuurgebied (de Ronde Put) te midden van een oud cultuurlandschap met bossen en kleinschalige landbouwpercelen en het in het gebied aanwezige bouwkundig erfgoed, geeft deze ankerplaats een zeer hoge esthetische waarde. De ongereptheid, de uitgestrektheid en het afwezig zijn van 'horizontvervuiling' dragen positief bij tot de belevingswaarde.

De abdij van Postel heeft doorheen haar eeuwenlange geschiedenis een belangrijke stempel gedrukt op de evolutie van het gehucht Postel en omgeving. Vanaf de late middeleeuwen tot in de helft van de 19de eeuw werden sommige veenmoerassen uitgebaat ten behoeve van brandstofvoorziening.

Gelegen in de centrale Kempen, heeft dit landschap de typische compartimentenstructuur van eenheden bos, afgewisseld met eenheden weiland en/of akkerland. De Ronde Put en het gehucht Postel, met de abdij en het kasteel, vormen twee zwaartepunten in het landschappelijk geheel. Een indrukwekkend drevenpatroon geeft het geheel de typische blokvormige structuur. Deze ankerplaats vertoont nog een belangrijke samenhang met haar omgeving.