Van de decanale Onze-Lieve-Vrouwekerk zijn sinds 1936 enkele onderdelen beschermd als monument. Concreet gaat het om het koor, de zuidelijke zijkapel, de gevels van de kruisbeuk en de toren.In 1983 werd de bescherming uitgebreid tot het volledige gebouw (interieur en exterieur).

Het beschermingsdossier motiveert de bescherming als volgt: “Omwille van de historische waarde als fraaie voorbeelden van de in de 19de eeuw in neogotische stijl uitgebreide kerkgedeelten, namelijk de zijkoren, de sacristie en de driebeukige benedenkerk.
Omwille van de artistieke waarde van het meubilair, namelijk een deel van de communiebank, de predikstoel, biechtstoelen en een deel van het koorgestoelte in barokstijl uit het eerste kwart van de 18de eeuw, een deel van de communiebank en een deel van het koorgestoelte en biechtstoel in rococostijl uit het midden van de 18de eeuw, de communiebank in het Amelbergakoor in neorococostijl uit het midden van de 19de eeuw en koor- en wandbekleding en biechtstoelen in het neogotisch kerkgedeelte in neogotische stijl uit de tweede helft van de 19de eeuw."