Beschrijving
De Sint-Jan-Baptist- of Ruiterkerk is beschermd als monument met inbegrip van het voorliggende plein en cultuurgoederen.
Waarden
Parochiekerk Sint-Jan-Baptist (Ruiter) of Ruiterkerk met inbegrip van het voorliggende plein is beschermd als monument omwille van het algemeen belang gevormd door de:
sociaal-culturele waarde
De Sint-Jan-Baptistkerk heeft als ruimtelijk structurerend herkenningspunt een bakenfunctie voor de landelijke wijk Ruiter. Visueel, historisch en stilistisch accentueert het kwalitatieve ensemble van nieuwe parochiekerk met pastorie als opmerkelijke neogotische site de centrumfunctie ervan aan de hoofdstraat in een oude wijk. Het deels gekasseide voorplein van de kerk met bomenrij omgeven door een groene aanplanting maakt historisch en ruimtelijk contextueel integrerend deel uit van deze kerksite die als beeldbepalende component van betekenis is voor de in 1886 opgerichte nieuwe parochiegemeenschap van Ruiter. historische waarde
in casu architectuurhistorische waarde: :
De bakstenen Sint-Jan-Baptistkerk (1877-1880) van de landelijke wijk Ruiter, naar plannen van de Gentse ingenieur-architect Arthur Verhaegen van 1876, is een mooi en herkenbaar voorbeeld van zijn sobere Sint-Lucasneogotiek geïnspireerd op de 13de-eeuwse Brugse gotiek. Binnen het beperkt bekende architecturale oeuvre van Arthur Verhaegen is de Ruiterkerk één van de weinige parochiekerken die hij realiseerde. Samen met de eveneens naar zijn plannen in 1876 gebouwde neogotische pastorie van de parochie Ruiter stond de kerk, die werd gefinancierd door de lokale adellijke weldoeners, symbool voor de nieuwe parochiegemeenschap. Architectuurhistorisch is het gebouw zeer representatief voor de op de vroege gotiek geïnspireerde neogotische stijl gekenmerkt door de traditionele bouwmaterialen, baksteen en blauwe hardsteen, de basilicale aanleg met hoog oprijzend schip, de smalle lancetvensters en een achtzijdige kruisingstoren. artistieke waarde
De Ruiterkerk is ook een mooi voorbeeld van een neogotisch totaalconcept of gesammtkunstwerk dat een coherent artistiek concept uitstraalt. De artistieke waarde ligt vooral in het kwalitatief hoogstaand ontwerp van Arthur Verhaegen, de door zijn atelier geleverde figuratieve glasramen en het kwaliteitsvolle neogotisch meubilair van de Gentse beeldhouwer Eduard Vanden Eynde dat specifiek voor de kerk gerealiseerd werd. Het hoofd- en beide zijaltaren met hun retabel, de lambrisering, koorbanken, preekstoel, beide biechtstoelen, communiebankfragmenten en de kruisweg vormen een stilistisch harmonieus ensemble met het neogotische kerkinterieur. De resten van figuratieve neogotische wandschilderingen door kunstschilder Marissael en een aantal polychrome heiligenbeelden getuigen nog van de karakteristieke polychrome interieurdecoratie en uitrusting eigen aan de kerkelijke neogotiek.