De dorpswoning die aansluit bij de voormalige herberg Sint-Anthone was beschermd als monument. Beide gebouwen vormden aanvankelijk één geheel.

De bescherming als monument van de dorpswoning werd op 14 april 2024 voorlopig en op 21 augustus 2024 definitief opgeheven omwille van het algemeen belang. De dorpswoning werd gerenoveerd in functie van de bestemming als kantoorruimte en horecazaak. Volgens de hedendaagse inzichten zijn de erfgoedwaarden ontoereikend voor een bescherming op Vlaams niveau.

De Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen (KCML) bracht in 1983 een advies uit waarbij de historische waarde van de woning als volgt werd gemotiveerd: als in kern 17de-eeuwse eenlaagse dorpswoning, aansluitend en constructief één geheel uitmaken met de beschermde herberg Sint-Anthone, met onder het gevelpleisterwerk verborgen witstenen vensterneggen en inwendig achter pleisterwerk bewaarde 17de-eeuwse balkenlagen.