in casu architectuurhistorische waarde: Als kleine wegkapel opgericht in 1866 vertoont deze Sint-Jozefkapel een aantal bouwkenmerken die stilistisch representatief zijn voor de tweede helft van de 19de eeuw, namelijk de voor de neogotiek typerende spitsboogvorm van deur en vensters en als baksteenbouw met decoratieve verwerking van gesinterde bakstenen. De wegkapel bezit een zeldzaam karakter door de bijzondere vormgeving van dit klein religieus bouwwerk op achthoekige plattegrond met omlopende zuilengaanderij voorzien van driehoekige frontons.

in casu cultuurhistorische waarde: De oprichting van de Sint-Jozefkapel getuigt van een verspreid fenomeen op het platteland voortvloeiend uit het katholieke reveil van de 19de eeuw. De herkenbare toewijding aan Sint-Jozef getuigt van de opbloei van de verering van deze heilige in de tweede helft van de 19de eeuw. Het beeld van Sint-Jozef met Jezuskind en het vaste altaar zijn als oorspronkelijke uitrusting onlosmakelijk gelieerd aan de kapel.

De Sint-Jozefkapel is een typische uiting van de religieuze volkscultuur namelijk als kleine bidplaats ter verering van een populaire heilige gebouwd op initiatief van particulieren. Het is een opvallende materiële getuige van het volksgeloof en van het volkse gebruik om bij bezoek van dergelijke bidplaats om bijstand te verzoeken. Traditioneel voor een christelijke cultusplaats is de kapel vergezeld van een lindeboom.