De kapel van het klooster van Sint-Vincentius à Paulo te Buggenhout is een uniek voorbeeld van een intact bewaard gebleven neogotisch ensemble uit het begin van de 20ste eeuw. Dit gebouw is voor de neogotische religieuze kunst in de streek een zeer belangwekkend en gaaf bewaard voorbeeld van een totaalkunstwerk waarbij de interieurafwerking en de architectuur op elkaar afgestemd zijn. De kapel is een ontwerp van priester-architect P.C.M. Van Loo van 1901.
Voornamelijk het interieur van deze kapel is rijk aangekleed en gedecoreerd. Het geheel werd in 1904 geschilderd door Léon Bressers, die de leiding had van de ateliers Bressers-Blanchaert in de kunstenaarskolonie te Maaltebrugge nabij Gent en is zeer representatief voor de ambachtelijke uitvoering in de geest van de Sint-Lucasschool. Behalve de wanden werden ook de houten tongewelven beschilderd. De rijke polychromie van de volledig geschilderde kapel bezit met zijn zeer gevarieerde christelijke iconografie en decoratie een uitzonderlijke en voor de streek uniek karakter. Samen met de glasramen en het meubilair vormt het een stilistisch homogeen en kwalitatief hoogstaand geheel. Het interieur getuigt ook van het kenmerkend samenwerkingsverband tussen vooraanstaande neogotische kunstenaars als Joseph Casier voor de figuratieve en decoratieve glasramen, die dateren uit 1901, Aloïs De Beule voor de gebeeldhouwde kruisweg, die in nissen is ingewerkt in de wanden van het schip, en de gepolychromeerde heiligenbeelden van 1904-1905, de gebroeders Blanchaert voor het hoofdaltaar met retabel en L. Van Hamme voor de biechtstoelen en zitbanken.
Behalve de bijzonder fraaie neogotische interieurdecoratie verwijst deze kapel tevens naar het oeuvre van deze beroemde kunstenaars van de neogotische stroming in België.