De bescherming als dorpsgezicht betreft het Domein Hottat van circa 75 hectare, waarvan ongeveer 1/3 uit tuin of park bestaat.
Deze landschappelijke aanleg bij het Korbeeks kasteel werd rond 1840 uitgebreid en verdrong rond 1900 grotendeels de 18de-eeuwse geometrische patronen.

In het beschermingsdossier worden de historische, artistieke, in casu esthetische en wetenschappelijke waarden van het domein Hottat als volgt gemotiveerd:

• historische waarde: "het kasteeldomein van Hottat stamt uit het oude kasteel van Korbeek-Lo, dat reeds in de 13de eeuw een heerlijkheid was en waarvan nog maar weinig over het ontstaan en de betekenis ervan tijdens het ancien régime bekend is."
• artistieke, in casu esthetische waarde: "het domein herbergt één van de meest typische 19de-eeuwse parken van Brabant. Het werd aangelegd in Engelse landschapsstijl, maar een aantal elementen herinneren aan de oudere geometrische structuur. Bepaalde terreinkenmerken, onder andere het klein colluviaal dal ten noorden van het kasteel en de moerassige laagte ten zuiden ervan werden op uitstekende wijze bij de aanleg betrokken. De onmiddellijke omgeving van het kasteel biedt een vergezicht op het dal van de Molenbeek en de Bruulbeek en ook binnen het park komen, zij het op kleinere schaal, een aantal verrassende perspectieven voor. De landbouwgronden ten noorden van het park vormen één landschappelijk geheel met het kasteelpark en bepalen mee de esthetische appreciatie van het domein."
• wetenschappelijke waarde: "het primair wetenschappelijk belang ligt vooral in de uitzonderlijke dendrologische collectie in het park. Een moerascipres (Taxodium ascendens), een oude zuilvormige eik (Quercus robur ‘Fastigiata’), beuken (Fagus sylvatica ‘Atropunicea’) met tot zes meter stamomtrek, een oude varenbeuk (Fagus sylvatica ‘Asplenifolia’), een oude zomerlinde met ingesneden bladeren (Tilia platyphyllos ‘Laciniata’),... zijn zeldzame soorten. Wanneer de in het park gebruikte assortimenten vergeleken worden met deze uit parken uit de omgeving valt een zekere overeenkomst op. Een gemeenschappelijke inspiratiebron voor deze parken is dan ook niet uitgesloten. Dankzij het weinig intensieve beheer heeft de spontane plantengroei min of meer vrij spel. Voor een kasteelpark vertoont het domein bijgevolg een relatief rijke flora."