Als eerste Vlaamse en oudste nog bestaande Belgische badhuis met overdekte zwemkom en openbare baden, gebouwd in 1886 in de wijk Nederschelde en aansluitend bij het zogenaamde Zollikofer De Vigneplan voor sanering van de wijk; als vrij intact behouden realisatie van architect E. De Vigne in een strakke neoclassicistische bak- en hardsteenarchitectuur met een voor die tijd vooruitstrevend gebruik van "ijzeren beton" volgens het systeem van Franse firma Monier voor het zwembassin;
Als zwemkominterieur uit het interbellum met kenmerkende galerij, buisleuningen en glazen dakluifel ondersteund door betonnen spanten doch herkenbare 19de-eeuwse structuur met één grote ruimte met centraal ovaal zwembassin, omlopende zuilenrij en nog een 100-tal individuele kleedhokjes met betegelde wanden aan de langszijden;
Als multifunctioneel gebouw dat gedurende zijn meer dan 100-jarig bestaan in grote mate heeft bijgedragen tot de hygiëne, volksgezondheid en bevordering van de zwemsport in de stad.