in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een omwalde site waarvan de oorsprong teruggaat op een laatmiddeleeuwse bewoningsvorm;
Als zijnde de restanten van een historische hoeve, afgebeeld op de Ferrariskaart (1770-1778), welke eertijds eigendom van de abdij van Roesbrugge was zie gedenksteen binnenshuis;
Als zijnde een vrij gaaf bewaard boerenhuis daterend van het einde van de 18de eeuw met aanpassingen van het einde 19de eeuw zie gevelsteen in de beraapte zijgevel. De waarde van het boerenhuis ligt onder meer vervat in de volgende gaaf bewaarde en te behouden elementen: het volume en gevelordonnantie; de indeling met opkamer; het materiaalgebruik namelijk gele baksteen met pannen bedaking; het houtwerk zie de al dan niet getraliede kruis- en kloosterkozijnen met kleine roedenverdeling, geprofileerde wissel dorpels en luiken; de interieurelementen als deuren met hang- en sluitwerk, de balkenlagen, de betegelde schouwboezem,...
Als zijnde een gaaf bewaarde 19de-eeuwse schuurvleugel opgetrokken uit streekeigen bouwmaterialen met name gele baksteen en houten plankenbeschieting voor het wagenhuisgedeelte;
Het betreft een interessante getuige van het agrarisch bedrijf van voor de doorgedreven mechanisatie, waar de dwarsschuur fungeerde als een essentieel nutsgebouw op de hoeve met een drieledige functie, met name dorsvloer, schuur en wagenhuis.