Tussen 24 mei 1915 (het einde van de Tweede Slag bij Ieper) en 31 juli 1917 (het begin van de Derde Slag bij Ieper) is Bellewaarde Ridge systematisch uitgebouwd tot een oorlogszone, die door de Duitsers verbeten verdedigd en door de geallieerden voortdurend aangevallen werd. In het bodemarchief, dat hierdoor ontstaan is, rust veel informatie over de aanleg, de evolutie en de uitbouw van de stellingen en de organisatie van aanval en verweer.

Waar het terrein het toeliet, was ondermijning een belangrijk wapen in de oorlogsvoering. Diverse kraters, de littekens van deze ondermijningsoperaties zijn in Bellewaarde prominent aanwezig. Ze moeten gezien worden in combinatie met de frontlinies en het tussenliggend no man’s land. De meerwaarde zit ook in de bewaring van een dergelijke concentratie van kraters in combinatie met aan weerszijden goed bewaarde ondergrondse sporen van de stellingen.