Apotheek Lambrecht kan beschouwd worden als een late getuigenis van de traditionele ambachtelijke apotheker, wat zich vertaalt in de aanwezigheid van zowel een verkoopruimte als een bereidingsruimte. Apotheken behoren ook tot de oudste instellingen en openbare ruimten van de Europese stadscultuur. Ze zijn traditioneel gevestigd op strategische locaties in de stad en weerspiegelen op die manier de socio-economische en stedenbouwkundige evolutie van de stad. Ook apotheek Lambrecht is gelegen in het centrum van een stadswijk die zich vanaf het tweede kwart van de twintigste eeuw ontwikkelde op de rechteroever van de Dender, rond de parochiekerk Heilig Hart (1930) en aan weerszijden van de gelijknamige laan. Die wijk kende haar grootste uitbreiding tijdens het derde kwart van de 20ste eeuw. Heel wat van deze interbellum en naoorlogse architectuur bleef bewaard in de directe omgeving van de apotheek Lambrecht wat het een relatief hoge contextwaarde geeft.

Apotheek Lambrecht heeft architecturale waarde als een representatief voorbeeld van de vele winkelinterieurs die Pieter De Bruyne (1931-1987) ontwierp doorheen zijn carrière, van begin jaren vijftig tot midden jaren tachtig, en die een cruciale rol gespeeld hebben in de ontwikkeling van zijn oeuvre. Dat zowel de voorgevel als het apotheekinterieur door De Bruyne ontworpen werden, zorgt voor een hoge ensemblewerking. In tegentelling tot de meeste andere winkelontwerpen van De Bruyne heeft apotheek Lambrecht bovendien nog een hoge herkenbaarheid (authenticiteit) omdat zowel het concept, de functie als de oorspronkelijke vormgeving en materialen bewaard bleven en om die reden heeft het ondertussen ook een extreem hoge zeldzaamheid. Die laatste redenering gaat ook meer algemeen op voor het type van de naoorlogse apotheek- en winkelinterieurs, die zeer sterk onderhevig zijn aan verbouwingen. Ten slotte is de apotheek Lambrecht ook een zeldzaam vroeg voorbeeld van de overgang van het modernisme naar het postmodernisme in Vlaanderen.