Het is een zeldzaam en kwalitatief hoogstaand grafteken vervaardigd door Antoon Van Parys, één van de laatste funeraire beeldhouwers die Vlaanderen rijk was. De grafsculptuur is een representatief en uitermate kwalitatief voorbeeld van de volwassen mystieke stijl van Antoon Van Parys uit de late jaren 1920 waarbij zowel het symbolisme als het expressionisme volledig zijn doorgebroken en tot een persoonlijke eenheid zijn gecombineerd. De term 'mystieke stijl' wordt enkel toegepast op het oeuvre van Antoon Van Parys daar de introverte kunstenaar nooit leerlingen had en geen school maakte.

De piëta is ontdaan van alle bijkomstigheden, sober en architecturaal, monumentaal en groots ondanks de gewone afmetingen. Door contrast in expressie (gezicht Maria ten opzichte van de hangende ledematen van Christus) en contrast in detaillering van de uitwerking (gezicht Maria, handen en voeten Christus ten opzichte van het lichaam van Christus en de kledij van Maria) reduceert dit beeld de piëta tot zijn kern: vasthouden, koesteren en afscheid nemen. Die manier van uitbeelden is representatief en typerend voor het werk van Van Parys. 
De samenstelling van het grafteken met een zerk, vaas, grafbeeld, epigrafie en bijhorende porseleinfoto's van de overledenen in bronzen art-deco-omlijstingen, creëert een bijzonder sterke ensemblewaarde die alle elementen van een traditioneel grafteken uit de jaren 1920 gaaf bewaart. De zerk met uit de dikte van de steen uitgekapte epigrafie is uitzonderlijk kwalitatief.