Beschrijving
Het strandaccomodatiegebouw te Oostduinkerke (Koksijde) is beschermd als monument. De bescherming omvat het gebouw met aansluitend terras, de keermuurtjes en de originele trappartijen. De monumentale sculptuur "De zee verticaal gezien" van kunstenaar Paul Baeteman uit 1987 is eveneens deel van deze bescherming.
Waarden
Het strandaccommodatiegebouw met aansluitend terras, keermuurtjes en originele trappartijen is beschermd als monument omwille van het algemeen belang gevormd door de:
sociaal-culturele waarde
Als illustratie van publieke architectuur die inspeelt op de vrijetijdsbeleving, waaraan men, in de verder evoluerende democratisering van de maatschappij in de 20ste eeuw, steeds meer aandacht besteedt en waarvoor men de nodige infrastructuur voorziet met het oog op de toenemende ontspanningsbehoeften.
Als getuige van de evolutie van de badcultuur en het kusttoerisme, maatschappelijke fenomenen die na reeds eerder ingezette initiatieven in de 20ste eeuw tot enorme bloei komen en bijgevolg belangrijke aspecten van de sociale geschiedenis vormen.
historische waarde
in casu architectuurhistorische waarde:
Als representatief voorbeeld van naoorlogse toeristische infrastructuur (1955-1958), gekenmerkt door een efficiënt functionalisme dat zich baseert op de bouwtypologie en architecturale kwaliteiten van de tijdens het interbellum opgerichte strandaccommodatiegebouwen met badinstallaties.
Als voorbeeld van architectuur geïntegreerd in het kustlandschap, waarbij een vloeiende visuele overgang tussen zeedijk en strand gecreëerd wordt door onder meer de inplanting tegen en onder de zeedijk en op het strand, met halfcirkelvormige uitbouwen en een verticaal accent als oriënteringspunt, voorheen de mastvormige uurwerktoren, later de sculptuur (1987) van kunstenaar Paul Baeteman.
Als getuige van het oeuvre van architect Silvain Smis (Oostende, 1909 - 2003) die zich voor het ontwerp baseert op de oudste badinstallaties aan de kust, met name deze in Oostende (1935) die mee door hem ontworpen zijn.
Als publieke en pragmatische architectuur gekenmerkt door sober doch typerend materiaalgebruik (beton, geglazuurde baksteen, gebogen glas), functionele planindeling en aandacht voor toegankelijkheid en inplanting, met name gericht naar het strand en de zee.
historische waarde
Als zeldzaam bewaard voorbeeld van strandaccommodatiegebouwen die in het tweede en derde kwart van de 20ste eeuw aan enkele Belgische badplaatsen worden opgericht, inspelend op moderne vrijetijdsactiviteiten en op de comforteisen van het toenemend aantal badgasten.
Als belangrijke getuige van zowel de geëvolueerde 20ste-eeuwse badcultuur als het opkomend massatoerisme aan de kust na de Tweede Wereldoorlog, waarvan de wederzijdse beïnvloeding nieuwe publieke en functionele infrastructuur vereist.