in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een uitzonderlijk en markant voorbeeld uit het interbellum van een duinhuis in de internationaal "moderne stijl". Het ligt bovenop het duin. De bouwplannen dateren van 1938. Typerend voor deze vakantiewoning - in de lijn van de toen in architectuurtijdschriften gepropageerde "villas marines" - zijn de logische, praktische en eenvoudige indeling, en de kubusvorm met uitstekende dakrand. Bijzondere aandacht wordt geschonken aan lichtinval, bezonning en een variërend uitzicht op het duin en de zee, wat de plaats van de vensters heeft bepaald. De garage - dé bijkomende functie in het interbellum - is in de voet van het duin ondergebracht.
De interieurinrichting is spaarzaam en functioneel. Het trappenhuis bewaart zijn roze kleur terwijl de houten trap onbehandeld blijft als referentie naar de scheepsbouw. De badkamer is kleurrijk uitgewerkt met een donkerblauwe en beige betegeling die contrasteert met de muren in donker oranje.
Net zoals het reliëf is de typische duinvegetatie als onder meer duinhelm, duindoorn, ... gerespecteerd en waar nodig bijgeplant. Van meetaf aan werd immers elke tuinaanleg geweerd. Als typisch toegangselement van bovenop het duin gelegen duinhuizen, zijn hier de twee trappen bewaard die vanaf de houten poortjes aan de duinvoet opklimmen in aan het reliëf aangepaste bochten naar het smalle pad rondom het huis.
Als zijnde een ontwerp van architect Ch. Van Nueten (Brussel, 1899-1989), vanaf het midden van de jaren 1930 welbekend in Brusselse en internationale kringen van modernistische architecten en stedenbouwkundigen. Zijn werk werd opgenomen in diverse internationale tentoonstellingen en zijn projecten werden bekroond of bijzonder vermeld in een aantal architectuurwedstrijden. Hij was onder meer lid van de CIAM en professor aan de architectuurafdeling van het "Institut Supérieur d'Art Décoratif" (I.S.D.) van La Cambre, gesticht in 1926, in samenwerking met H. Van de Velde en doorgaans beschouwd als het Belgische Bauhaus. Uit de periode 1930-1940 dateren onder meer ook een aantal rij huizen, villa's en flats in het Brusselse. Evenals "Sursum Corda" getuigen zij van een eenvoudige, doordachte vormgeving.

Als 'document' uit het interbellum waarin het individuele bouwen van duinhuizen blijft doorleven, dit in een periode waarin de grondslagen worden gelegd voor het massatoerisme met eigen, toen nieuwe types van vakantie-architectuur. 'Sursum Corda' is evenwel een 'moderne' duinhuisversie bedoeld als alternatief voor de toen meer in zwang zijnde cottage-achtige interpretaties. Dit "moderne" duinhuis, hier nog uitzonderlijk met zicht op zee, vormt een schakel in het verhaal van de kust waar het bouwen en verbouwen in een stroomversnelling is geraakt.