Het duin-polderovergangsgebied Ten Bogaerde wordt gekenmerkt door het voorkomen van de landwaartse grens van een transgressief duinenmassief, meer bepaald een reliëfrijk jong paraboolduin-landschap, met in het bijzonder een -uniek voor de Belgische kust- voorkomende steilrand met plaatselijke verstuivingsactiviteit. De binnenduinrand verwijst naar de oorspronkelijke heterogene landschapsopbouw met talrijke overgangen van natte-kwel milieus naar droge duingraslanden en -bossen. De continue geomorfologische, hydrologische en biologische ontwikkelingsprocessen in dit dynamisch duinlandschap hebben een grote een informatieve wetenschappelijke waarde. Kenmerkend voor dit gebied, de duinpolderovergangszones van de Westkust evenals voor het maritiem district zijn de acidofiele en xerofiele buntgras-mosduinvegetaties enerzijds en de eutrofe relictvegetaties van kwel- en verlandingsmilieus in weiland-depressies en grachten anderzijds. De grote verscheidenheid aan biotopen in het gebied, zijnde mozaiëkstruwelen, duingraslanden, dichte bosjes, natte weilanden en grachten met begeleidende rietvegetaties, evenals de ontoegankelijkheid van het gebied weerspiegelt zich in de voorkomende faunistische rijkdom, enerzijds als broed- en overwinteringsplaats voor kleine zangvogels, eendachtigen, steltlopers, bos- en roofvogels en anderzijds als leefgebied voor amfibieën, zweefvliegen, dagvlinders, libellen, spinnen, hooiwagens en land- en zoetwaterslakken.

De grote herkenbaarheid van de historiciteit van het gebied, gekenmerkt door een hoge gaafheidswaarde, bepaalt de esthetische waarde van dit landschap. Enerzijds de visueel dominante entiteit van het bouwkundig erfgoed van de abijhoeve Ten Bogaerde met in het bijzonder de relicten van de voormalige grootste middeleeuwse grangia in Vlaanderen en anderzijds de afgelijnde natuurlijke grenslijn tussen duin en polder met de opvallende kale steilrand dat sterk contrasteert ten opzichte van de dichte struwelen en bomenrijen op de binnenduinzoom. Deze aantrekkelijke verschijningsvormen in het landschap zichtbaar vanop de Ten Bogaerdelaan en de De Panneweg bepalen mede de hoge belevingswaarde van dit gebied.

De duin-polderovergangszone rond Ten Bogaerde verwijst op een zeer herkenbare wijze naar de eerste ingebruikname van het gebied in de 11de-12de eeuw, namelijk de eerste wegen (Svinckxweg en Ten Bogaerdeweg aangelegd op de voorkomende oeverwalafzettingen) en de percelering. Het historisch grondgebruik in de duin-polderovergangszone en rond de abdij hoeve Ten Bogaerde en de pachthoeve Bellevédère enerzijds en de relicten van de voormalige kleiwinning ten behoeve van de 13de-eeuwse baksteenproductie en de resterende perceelsrandbeplantingen anderzijds zijn onlosmakelijk verbonden met de structuur en het beheer van het uithof Ten Bogaerde van de cisterciënzerabdij Onze-Lieve-Vrouw Ter Duinen te Koksijde, welke hier functioneerde van de 12de tot de 18de eeuw.