Het krekengebied te Lapscheure is beschermd als landschap.

De Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen (KCML) bracht een advies uit waarin de historische en natuurwetenschappelijke waarde van het krekengebied als volgt werd gemotiveerd:

historische waarde: de kreken van Lapscheure zijn de restanten van een vertakt 12de-eeuws geulensysteem van het Zwin. Tevens vormden ze de belangrijkste landinwaartse vertakkingen van het Lapscheurse Gat, dat ten gevolge van de Tachtigjarige Oorlog tussen Spanje en de Noord-Nederlandse Provincies in 1583 tot stand kwam. Verder wordt de historische waarde van het landschap bepaald door het voorkomen van een groot aantal dijken. De voornaamste zijn de Groene Dijk met verschillende doorbraakpunten langs de Fletterdam (Platte kreek) en de Sint-Pietersdijk, welke opgeworpen werden bij de inpoldering van het Lapscheurse Gat begin 17de eeuw. Hierdoor werden talrijke kleine middeleeuwse poldertjes herwonnen in grotere percelen, bijvoorbeeld de Sint-Jobpolder. Tot in het midden van de 19de eeuw vormden de kreken de belangrijkste natuurlijke afwateringsweg van het gebied. Door het graven van de Leopoldsvaart in 1847 en het Schipdonkkanaal in 1855 moest de afwatering in tegenovergestelde richting gebeuren, namelijk zuidwestwaarts. Het gevolg hiervan was dat de kreken geleidelijk aan toeslibden en regelmatig wateroverlast hebben.

natuurwetenschappelijke waarde: door de grote verscheidenheid aan landschapselementen heeft het gebied een soortenrijke flora en avifauna. Langs de Platte kreek is er een brede rietkraag met onder andere volgende plantensoorten: riet, valse voszegge, oeverzegge, zeegroene rus, grote ratelaar, koekoeksbloem, rietorchis, ... Waar de kreekoevers onbereikbaar zijn voor het vee, bestaat de vegetatie uit een smal lint met onder andere waterzuring, gele lis, riet en plaatselijk ook liesgras, waterweegbree, zwanenbloem, groot moerasscherm, zeebies, ruwe bies, grote egelskop, ... Bij lage waterstand komt langs de kreken een zone met slijkplaten vrij, welke het meest uitgesproken is langs de Platte kreek en aan de Sint-Pietersdijk. De aan de extreme milieuomstandigheden aangepaste vegetatie bestaat onder andere uit moeraszoutgras, stomp kweldergras, bleek kweldergras, gerande schijnspurrie, zilte schijnspurrie, greppelrus, en uit een vrij grote populatie van lidsteng aan de oostelijke rand van de kreek langs de Sint-Pietersdijk. Tussen de slijkplaten en het hoger gelegen weiland komt een door het vee opengetrapte zone voor met voornamelijk melkkruid, moeraszoutgras, zilte rus, zilt fioringras en op meer beschutte plaatsen zeeaster. De aanliggende hoger gelegen weilanden worden gekenmerkt door een groot aantal soorten van zilverschoonverbond, met onder andere aardbeiklaver, blaertrekkende boterbloem, fioringras, zilverschoon, herfstleeuwentand, penningskruid, geknikte vossenstaart, ... De soortenrijke wegberm langs de Vlienderhaag ter hoogte van de Platte kreek heeft als zeldzame soorten klavervreter en kattendoorn. Het voorkomen van verschillende landschapselementen langs de kreken, namelijk rietkragen, slijkplaten en vertrapte oevers met specifiek bultenpatroon, is van belang voor een groot aantal nestelende water- en moerasvogels, zoals rietzanger, bosrietzanger, kleine karekiet, rietgors, slobeend en zomertaling. In het weiland broeden een aantal typische weidevogels zoals kievit, veldleeuwerik, graspieper en gele kwikstaart. Bij de doortrekkers ligt de nadruk vooral op de eendachtigen, steltlopers (21 soorten waargenomen) en rietvogels.