Deze oorlogssites zijn van belang voor de militaire geschiedenis. Zij geven een beeld van de evolutie in de krijgskunde en de daaraan verbonden technische ontwikkeling. Het betreft de materiële getuigen van de Tweede Wereldoorlog, één van de belangrijkste gebeurtenissen van de 20ste eeuw. De meeste bunkersites maken deel uit van de Atlantikwall, die samen met de Ostwall, de Südwall en de Westwall, een belangrijk element vormde in de verdediging van het Duitse rijk, kort voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Atlantikwall, die de verdediging van de Atlantische kust tot doel had, strekte zich uit van de Golf van Biscaje tot aan de Noordkaap. De linie, bestaande uit talrijke afzonderlijke bunkers, moest de vijandelijke aanval opdelen ·in kleine stukken zodat de aanvalskracht gehalveerd werd en de vijand tijd verloor met het opruimen van de afzonderlijke verzetsnesten. Deze relicten van de Atlantikwall gelegen op Belgisch grondgebied werden na inventarisatie geselecteerd volgens de volgende criteria: de zeldzaamheid van de constructie, de interessante functie, bepaalde merkwaardige camouflagepatronen, de samenhang in de cluster en/ of de ruimere lokale groep, de plaats en functie in de algemene structuur van de Atlantikwall.

De restanten van de kustbatterij WN Kartnauserdünen te Nieuwpoort en Oostduinkerke geven een goed beeld van de manier waarop de landmacht in het begin van de oorlog ·een batterij installeerde: al in 1941 was er op deze plaats een batterij gelegen. De site is interessant omwille van het groot aantal bewaarde bouwwerken. Het betreft een 37-tal constructies, waaronder twee soorten Wellblech bunkers voor manschappen, alsook verschillende kleine constructies voor opslag of munitie. Het is opmerkelijk dat op deze site ook enkele Belgische bunkers uit de Eerste Wereldoorlog bewaard zijn, te herkennen aan hun kleinere afmetingen en/of de mindere kwaliteit van beton en afwerking.