historische, wetenschappelijke, in casu botanische en dendrologische en artistieke waarde: als historische site van de voormalige Cisterciënzerinnenabdij van Vrouwenpark (ca. 1215-1796), binnen de begrenzing van het oorspronkelijk volledig en nu nog deels omgrachte domein met toegangsdreef.
Het park dat werd aangelegd in het eerste kwart van de 19de eeuw is een typisch voorbeeld van kleinschalige, romantische parkarchitectuur waarin, naast de primitieve ringgracht, de centrale, kronkelende gracht die doorheen de 'krocht' loopt, een structurerend element vormt. Relicten van de abdij werden gerecycleerd als parkmeubilair. Van de oorspronkelijke generatie aanplantingen bleef nog een gedeelte bewaard, voornamelijk monumentale bruine beuken en taxussen. Het park heeft in zijn huidige toestand een hoge dendrologische waarde, met een groot aantal zeldzame soorten en variëteiten, o.m. Celtis occidentalis, Quercus robur 'Strypemonde', Cedrus libanii, Gymnocladus dioicus.