in casu architectuurhistorische waarde: goed bewaard voorbeeld van een vroeg neogotische plattelandskerk uit 1846-1848, gerealiseerd door de Brusselse architect J.J. Dumont (1811-1859), die algemeen wordt beschouwd als één van de voorlopers van de heropbloei van de gotische architectuur in België. Opgetrokken in de vorm van een nog volgens de klassieke regels ontworpen bak- en ijzerzandstenen, driebeukige hallenkerk met ingebouwde westtoren en driezijdig afgesloten, hoog koor, blijft de neogotische inbreng in dit vroeg stadium beperkt tot de aankleding van een karakteristiek 19de-eeuwse ruimte met het gotisch formeel vocabularium van spitsbogen en kruisribgewelven op met colonetten verzwaarde pijlers. Eveneens typerend voor de aanpak is de incorporatie van waardevolle elementen van de oude kerk zoals de 13de-eeuwse consoles in het portaal, het 16de-eeuwse spitsboograam in de westgevel en vooral van de romaanse westtoren uit de tweede helft van de 11de eeuw die schuilgaat achter een homogeen 19de-eeuws buitenparement.

het grotendeels bepleisterde en ter hoogte van kapitelen en gewelfsleutels met polychrome schilderingen opgehoogde kerkinterieur omvat een verzorgd, stilistisch heterogeen meubilair met daarnaast een collectie gotische houtsculpturen waaronder het legendarische Mariabeeld afkomstig van de abdij van Vrouwenpark.