in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een vrij gaaf bewaarde hoeve, daterend van 1809, welke in deze door de Eerste Wereldoorlog nagenoeg totaal verwoeste gemeente vrij zeldzaam is. Deze hoeve sluit naar architecturale uitwerking en materiaalgebruik volledig aan bij de traditionele, landelijke architectuur van het Poperingse. Deze lokale stijl wordt onder meer gekenmerkt door het gebruik van de streekeigen roodbakkende baksteen in combinatie van de gele baksteen voor de decoratieve elementen in dit geval beperkt tot de strekken. Het gebruik van de houten kozijnconstructies, met name de kruis- en kloosterkozijnen is eveneens karakteristiek voor de regio.
De gaafbewaarde 19de-eeuwse dwarsschuur opgetrokken in stijl- en regelwerk met houten plankenbeschieting boven een bakstenen voeting is representatief voor de schuurbouw in deze eertijds bosrijke regio, waar hout in overvloed voorhanden was.