historische, in casu architectuurhistorische waarde en sociaal-culturele waarde:
Parochiezalen en/of patronaten verrijken het Vlaamse dorpsbeeld vanaf het laatste kwart van de 19de eeuw, kaderend in de opbloei van het plaatselijke verenigingsleven. Hiervan getuigt de Sint-Jozefszaal, circa 1910 op initiatief van de pastoor in een eigentijdse cottagestijl gebouwd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de zaal - in tegenstelling tot de nabijgelegen kerk en burgerhuizen niet vernietigd - gebruikt als Duits lazaret. In de naoorlogse periode deed de zaal dienst als noodkerk, tot de wederopbouw van de kerk begin jaren 1920.
De Sint-Jozefszaal aan de rand van het kerkhof is beeldbepalend gelegen binnen een zichtas die over het oorlogsgedenkteken naar het kerkkoor reikt. Het cottagegetinte gebouw onder schilddak met wolfseind en overstekende dakrand op verzorgde korbeeltjes valt op door zijn symmetrie, onder meer van de sierlijk en herkenbaar uitgewerkte portaalgevel: de brede en hoge centrale travee met poort, stenen puilijst met opschrift St-Jozefszaal en groot drieledig venster in steekboognis wordt geflankeerd door lagere en smallere schuin aflopende traveeën met blindnissen en oculi. De symmetrie van de gevels wordt nog versterkt door de geelbakstenen omlijsting van blindnissen en muuropeningen, en het uniforme houtwerk met kleine roedeverdeling.
De vroegere functie van toneelzaal is in diverse aspecten afleesbaar. Toneel veronderstelt een hoge zaal met podium, zitplaatsen en tribune. Deze ruimtewerking wordt nog versterkt door de boogvelden en het opengewerkte cottagegetinte spant met korbelen en gesculpteerde sierstukken.