Als onmiddellijke met de molen verbonden visuele omgeving die door haar fysische eigenschappen de instandhouding en het onderhoud van de windmolen kan waarborgen. Met andere woorden de omgeving is belangrijk met het oog op de windvang van de molen en wordt in het onderhavige geval gekenmerkt door de aanwezigheid van lage gebouwen die zeker niet hoger mogen worden opgetrokken en door de aanwezigheid van hoog opgeschoten groepen hoogstammen waarvan de hoogte en de kruinmassa op toepasselijke wijze dienen te worden beheerst. Als richtlijn dient in de mate van het mogelijke de volgende vuistregel te worden toegepast: de toegelaten maximum hoogte van een hindernis ten aanzien van de windvang neemt per 100 meter afstand tot het gevlucht van de windmolen, met 1 meter toe (vanaf een afstand van 100 meter mag de hoogte van een hindernis 1 meter bedragen, op 200 meter: 2 meter, enzoverder.).
Het afgebakende dorpsgezicht is in oost/westelijke richting georiënteerd aangezien het hier om de overheersende windrichting (westelijke windaanvoer ten aanzien van de molen) gaat en zowel in noordwestelijke als in zuidoostelijke richting (windafvoer) het open karakter van de molensite nog potentieel aanwezig is.