Geldenaaksebaan 277 (Leuven)
Het Sint-Albertuscollege werd in 1936 opgetrokken in opdracht van de orde van de karmelieten. De site, pas in gebruik genomen in 1949, omvatte reeds van bij de bouw een verdeling in klooster- en onderwijsgebouwen, gericht op het huisvesten en het onderwijzen van leden van de orde. De gebouwen uit het interbellum worden gekenmerkt door een historiserende bouwstijl met neoromaanse stijlkenmerken. Dit is typerend voor de kloosterarchitectuur in het Leuvense van en bijgevolg mogelijk naar ontwerp van Theo Van Dormael. In de jaren 1960 werd een uitbreiding in expo-stijl toegevoegd ten noordwesten van de aanvankelijke kloostergebouwen. Ten gevolge van de recuperatie van bouwonderdelen, waaronder ‘glulam’-dakspanten, afkomstig van de Wereldtentoonstelling van 1958 ontstond stilistisch een groot contrast tussen beide gebouwen.