Beschrijving
De bescherming als monument omvat de Franse militaire begraafplaats Ossuaire en de gedenkzuil Den Engel.
Waarden
De Franse Ossuaire op de Kemmelberg en de gedenkzuil Den Engel zijn beschermd als monument omwille van het algemeen belang gevormd door de:
historische waarde
historische, in casu architectuurhistorische waarde en artistieke waarde:
Sobere site, geometrisch aangelegd in een driehoekig ommuurd park, met als blikvanger een obelisk die bekroond wordt met een Gallische haan. Vooral haar ligging tegen de westflank van de Kemmelberg verleent deze site een hoge landschappelijke waarde.
Deze waarde geldt evenzeer voor de witte gedenkzuil Den Engel, die half verscholen tussen het groen op de top van de Kemmelberg staat en gericht is naar de lagergelegen Ossuaire. Dit gedenkteken is van de hand van architect Cordonnier uit Rijsel en bestaat uit een obelisk waartegen een overwinningsgodin met lauwerkrans geplaatst werd.
historische waarde
in casu de historische context en militair-historische waarde:
Grootste Franse nationale begraafplaats in Vlaanderen, met 5294 doden, waarvan er nauwelijks 57 geïdentificeerd konden worden. Haar ligging tegen de westflank van de Kemmelberg houdt verband met de Slag om de Kemmelberg (voorjaar 1918), toen talrijke Franse lijken op het slagveld op en rond de heuvel achtergebleven waren en in massagraven begraven werden. Deze massagraven werden later aangevuld met stoffelijke resten van Franse militairen uit andere slagvelden in Vlaanderen.
De obelisk op de massagraven heeft tot doel de aanwezigheid en de zware verliezen van de Franse troepen in België gedurende de ganse oorlog te herdenken. De gedenkzuil Den Engel herinnert specifiek aan de Slag om de Kemmelberg en de Franse eenheden die hierbij betrokken waren. Het betreft één van de grootste Franse gedenktekens in verband met de Eerste Wereldoorlog op Vlaamse bodem.
sociaal-culturele waarde
De keuze voor de aanleg van massagraven was aan het begin van de Eerste Wereldoorlog nog een normale praktijk in het Franse leger. Pas vanaf eind december 1915 zouden individuele en eeuwige graven voorgeschreven worden. Toch zouden massagraven nog gebruikt worden, voornamelijk om hoge aantallen niet-geïdentificeerde doden te begraven.