Deze oorlogssites zijn van belang voor de militaire .geschiedenis. Zij geven een beeld van de evolutie in de krijgskunde en de daaraan verbonden technische ontwikkeling. Het betreft de materiële getuigen van de Tweede Wereldoorlog, één van de- belangrijkste gebeurtenissen van de 20ste eeuw. De meeste bunkersites maken deel uit van de Atlantikwall, die samen met de Ostwall, de Südwall en de Westwall, een belangrijk element vormde in de verdediging van het Duitse rijk, .kort voor. en tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Atlantikwall, die de verdediging van de Atlantische kust tot doel had, strekte zich uit van de Golf van Biscaje tot aan de Noordkaap. De linie, bestaande uit talrijke afzonderlijke bunkers, moest de vijandelijke aanval opdelen ·in kleine stukken zodat de aanvalskracht gehalveerd werd en de vijand tijd verloor met het opruimen van de afzonderlijke verzetsnesten.
Deze relicten van de Altantikwall gelegen op Belgisch grondgebied werden na inventarisatie geselecteerd volgens de volgende criteria: de zeldzaamheid van de constructie, de interessante functie, bepaalde merkwaardige camouflagepatronen, de samenhang in de cluster en/ of de ruimere lokale groep, de plaats en functie in de algemene structuur van de Atlantikwall.
De restanten van het Weerstandsnest Ludendorf te Dudzele vormen een representatief voorbeeld van een weerstandsnest in de tweede verdedigingslinie. Deze gevechtspositie aan weerskanten van het Schipdonkkanaal had als taak de brug over het kanaal te verdedigen.. Het weerstandsnest wordt gevormd door vier machinegeweer-opstellingen (Tobruks) . De vierde machinegeweer-opstelling wordt gevormd door de Tobruk van de enige manschappenbunke'r, een Regelbau 621 Neu (origineel: "Gruppenunterstand").