De kinderpaardenmolen is een vroeg en vrij zeldzaam exemplaar van een speeltuig, gekopieerd van een kermisattractie, met name de carrousel, die toentertijd gelinkt was aan danstenten en orkesten; de carrousel was voorbehouden aan volwassen vrouwen en overladen met vruchtbaarheidssymboliek.

De paardenmolen als zijnde een uniek document in de pedagogische geschiedenis, waarbij omstreeks 1900 in schoolverband aandacht besteed wordt aan het vermaak van de kinderen. De molen is een vroege interpretatie van kinderspeeltuig en een voorbode van latere speeltuinen. De molen kan aanzien worden als een afgeleide van een kermisattractie, met name de carrousel.

De kapel van 1848 heeft een rijkelijk neobarok interieur, met talrijke sculpturen en reliëfs aangekleed, confer apostelbeelden van 1857, heiligenbeelden en kruisweg en engelenbeelden. Het koorgedeelte wordt benadrukt door een altaarstuk in een barokomlijsting. Het grootschalig doksaal verhult de werkkamer van waaruit de zusters de dienst konden volgen. Uitzonderlijk zijn de vensters met geometrische ijzeren roedeverdeling, in het koor zijn tevens twee gebrandschilderde glasramen. Ook het meubilair is van artistiek hoogstaande kwaliteit confer onder meer het houten gesculpteerd altaar met zeven heiligenbeelden gescheiden door zuilen, het tabernakel en het retabel. Twee houten knielende engelen met wierookvat op console; polychroom Mariabeeld met kind, getekend "Mayer et Cie.-Munich"; altaarschilderij met engelen der Barmhartigheid van 1849 door J. Bellemans (1796-1888); triptiek van 1934 met Onze-Lieve-Vrouw van Genade met engelen; orgel met driedelige orgelkast getekend: P.A. van Dinter et fils - Maeseyck zonder datum, wijwatervat met doopsel van Christus. Daarnaast veruitwendigt de school haar naam Onze-Lieve-Vrouw ter Engelen in meer dan 200 voorstellingen van engelen, voornamelijk gerealiseerd in de kapel: ze bevinden zich onder meer in consoles, in boogvelden, in supraportas, sluitwerken van deuren, beelden en schilderijen.

Als zijnde een vroege kinderpaardenmolen gemaakt in 1905 ter gelegenheid van de festiviteiten voor de 75ste verjaardag van de Belgische onafhankelijkheid (1905).

in casu architectuurhistorische waarde: Als zijnde een monumentaal schoolgebouw uit 1843-1845 naar ontwerp van de Doornikse architect J. Bruyenne opgevat in neoclassicistische stijl. De uitbreidingen van 1934 en 1960 zijn geïnspireerd op het oorspronkelijke concept en behouden de symmetrie, de monumentaliteit en het neoclassicistisch uitzicht. De school behield grotendeels de origineel vensters en deuren van de begane grond met opmerkelijke geometrische ijzeren roedeverdeling. Het pand fungeert als blikvanger op het plein waarmee het historisch ontegensprekelijk verbonden is.