in casu architectuurhistorische waarde:
De pastorie getuigt samen met de reeds beschermde Sint-Pieterskerk en de duiventoren van de geschiedenis en de architectuur van de voormalige Sint-Pietersabdij te Lo, de pastorie gaat terug op de in l782 gebouwde prelatuur die tot het einde van de 18de eeuw of het begin van de 19de eeuw deel uitmaakte van een aaneengesloten abdij complex.
Als zijnde een goed voorbeeld van een historiserend herstel in de wederopbouwperiode van een in kern 18de-eeuwse pastorie die tijdens de Eerste Wereldoorlog zwaar beschadigd werd, de pastorie is een van de weinige gebouwen in Lo die hersteld werd door de Doornikse architect Henry Lacoste (1885-1968), deze stond ook in voor de slechts deels uitgevoerde aanlegplannen van Lo.
De pastorie is opgetrokken in een verzorgde baksteenbouw, het 18de-eeuwse metselwerk van de achtergevel is erg gaaf confer de geprofileerde waterlijst en de geriemde omlijsting van de muuropeningen, het metselwerk van de in de jaren 1920 herstelde traveeën is eveneens verzorgd doch minder uitgewerkt.
Als zijnde een imposant vrij staand volume gemarkeerd door de getoogde muuropeningen, ingevuld met verzorgd witgeschilderd houtwerk met kruisindeling en deels kleine roedeverdeling, de beluikte kruiskozijnen zijn typisch voor het verzorgde schrijnwerk in Veurne-Ambacht.
Als zijnde een pastorie met bewaarde interieurindeling en -aankleding, de aankleding van het gebouw is typisch voor de wederopbouwperiode confer de schouw van kleine rode en gesinterde baksteentjes met invulling van de schouwmond met tegeltjes in de Delftse traditie, de 18de-eeuwse kapconotructie is deels bewaard.
Het muurtje van de voortuin werd na de Eerste Wereldoorlog ontworpen door de Oostendse architecten Charles Pil (1867-1949) en Henri Carbon(1882-1950), onder meer bekend om hun architectuur uit de wederopbouwperiode.