Als zijnde getuige van de initiële uitbouw van Oostende tot een koninklijke residentie en mondaine badplaats vanaf het tweede kwart van de 19de eeuw, onder meer door het jaarlijks langdurig verblijf van koning Leopold I en zijn familie in de kuststad. Hierdoor ontstaat circa 1861- 1862 de nood een groot stadspark aan te leggen ter recreatie voor zowel de stedelingen als voor de badgasten.
Als zijnde de kern en het attractiepunt van de eerste westelijke stadsuitbreiding te Oostende, ingezet vanaf circa 1867 naar de plannen van ingenieur L. Crépin, dit na de ontmanteling van de vestingstad tussen 1865 en 1877. Door de aanwezigheid van het Leopoldpark ontstaat een aantrekkelijke buurt voor de begoede burgerij om zich in dit stadsdeel te komen vestigen.
Als zijnde een zeldzame getuige van het militair-historisch rijke verleden van de oude vestingstad Oostende, door de integratie en incorporatie van de restanten van de oude 17de-eeuwse stadsvestingen in de parkaanleg, confer enkele bovengrondse muurrestanten; vermoedelijk zijn er tevens nog archeologische resten van deze vestingstructuur aanwezig in de ondergrond van het park.

in casu architectuurhistorische waarde: Als zijnde een ontwerp van de Duitse tuin- en landschapsarchitect Louis Fuchs (1818-1904) . In zijn algemene verschijningsvorm vormt het Leopoldpark een voorbeeld van de toen overheersende landschappelijke ontwerpstijl, getypeerd door kronkelende structuren voor waterpartijen, paden en groenstructuur, vermengd met kenmerken van andere stijlen, en aangepast aan de beperkte oppervlakte en de stedelijke context. Het park omvat tevens enkele elementen die al dan niet in de loop der tijd werden toegevoegd en intussen essentieel en geïntegreerd onderdeel van de parkaanleg zijn, onder meer de brugjes, het bloemenuurwerk (met klok), de parkkiosk en de pergola.
Als locatie voor het bronzen klokje reeds in 1933 bij het bloemenuurwerk in het park geplaatst. Het klokje dateert van 1748 en is afkomstig uit de Sint-Pieterstoren, een restant van de Sint-Pieterskerk die in 1896 afbrandde; het is de oudste klok die de stad Oostende in haar bezit heeft.
Als omvattend een belangrijk exponent van amusementsarchitectuur, zijnde de achthoekige gietijzeren vaste parkkiosk op gemetselde onderbouw, daterend van 1885 en daarmee de oudst bewaarde kiosk te Oostende, die qua architecturale opbouw volledig beantwoordt aan de klassieke drieledige structuur.

Als zijnde een park met bij komende functie als "openluchtmuseum", confer reeds van vlak na de aanleg tot op vandaag benut als locatie voor beeldhouwwerken waarvan de wandelaars kunnen genieten in een groene en rustgevende omgeving. Beelden die een historische link hebben met het Leopoldpark zijn het "Memoraal J. Malfeyt" en "de leeuwin", het oudst bewaarde beeld in het park en enige herinnering aan de aldaar in 1888 gehouden "Internationale Tentoonstelling van Openbare Hygiëne, Reddingsmiddelen en Kunstnijverheid ".

De bergiepen (Ulmus glabra) vormen door hun omvang en ouderdom een uitzonderlijke situatie vanwege de olmenziekte die geleid heeft tot een drastische verlaging van de vitaliteit en van het olmenbestand in Vlaanderen.

Als zijnde een stadspark dat aangelegd werd in samenhang met en als kern van de westelijke stadsuitbreiding van Oostende in het derde kwart van de 19de eeuw, ontworpen als openbare groene en open ruimte, wat kadert binnen de toenmalige tijdsgeest en maatschappelijke vraag voor dergelijke zones. Van bij de aanleg is het Leopoldpark een ontmoetingsplaats voor zowel de badgasten als de inwoners van de kuststad, waar men kan flaneren om te zien en gezien te worden, kenmerkend voor het opkomende mondaine toerisme in deze periode.