Als omvattende een uniek uitgegroeid exemplaar van doodsbeenderenboom, Gymnocladus Dioicus, met stamomtrek van 240 meter en een takvrije stam van 7 meter, welke de tweede grootste is van het land en het mooist gekende exemplaar is van Vlaanderen.

Dit fraai gaaf bewaard 19de-eeuws complex met een beeldbepalende ligging aan het westportaal van de Sint-Medarduskerk en bestaande uit een woonhuis, een veranda, een wintertuin en tuin, in zijn huidige verschijningsvorm voornamelijk tot stand gekomen onder impuls door Theophile Godtschalck, telg uit een vooraanstaande Wervikse familie, is een tastbare getuige van de verfijnde levensstijl van de hogere burgerij tijdens de 19de eeuw. De wintertuin is een gaaf bewaarde en typische uiting van de neoromantische tuingedachte van de tweede helft van de 19de eeuw. Zowel de idyllische reiservaringen in warmere vakantieoorden, de botanische interesse en het artisanaal innovatief karakter krijgen uitvoering in dit kunstzinnig functioneel geheel.
De tuin is een fraai voorbeeld van een 19de-eeuwse stadstuin met een romantische aanleg. Deze prachtige tuin wordt getypeerd door een imitatie-rotsformatie met grot, een bruggetje met neogotische smeedijzeren brugleuning optimaal geïntegreerd in reliëf en beplanting met belangrijke exemplaren coniferen.
De architectuurhistorische waarde van het gebouwencomplex ligt onder meer vervat in de volgende behouden elementen: de volumes, gevelordonnanties, het schrijnwerk, de symmetrische plattegrond en de verfijnde interieuraankleding van het woonhuis, de veranda daterend van 1891, de prachtige wintertuin.