in casu architectuurhistorische waarde: De Villa Louisa is architectuurhistorisch exemplarisch voor een kwaliteitsvolle grote villa uit het eerste kwart van de 20ste eeuw in eclectische stijl met stijlelementen ontleend aan de art nouveau. De fraaie villa met kasteelallures, uitgewerkt op een verspringende plattegrond met hogeropgaande risalieten, erkers en een hoektorentje, wordt gekenmerkt door een gevarieerd kleurenpalet van breuksteen en baksteenmetselwerk verrijkt met faiencetegels in friezen, panelen en banden.
De kwaliteitsvolle interieuraankleding en afwerking, met onder meer decoratief gestuct en beschilderd pleisterwerk, kunstig glas-in-loodraam van het atelier Aerts-Florijn, marmeren schouwmantels, oorspronkelijk binnenschrijnwerk in de traphal en de salons, is representatief voor dit type van burgerlijke woningbouw uit het begin van de 20ste eeuw.
Zowel in- als uitwendig getuigt het villa-ontwerp van de woning van Cyrille Vermeire van het grote vakmanschap van de ontwerpers, decorateurs en ambachtslui.
De tuin met landschappelijke aanleg, stilistisch bijhorende hekpijlers en dienstgebouw daterend van het begin van de 20ste eeuw, maken wezenlijk deel uit van de villasite en dragen bij tot het beeldbepalend karakter van de Villa Louisa.

De beeldbepalende Villa Louisa, gebouwd in 1915 in opdracht van nijveraar Cyrille Vermeire naar ontwerp van aannemer H. Bogaert (Hamme), is historisch zeer belangwekkend vanwege de verwantschap van de bouwheer met de fabrikantenfamilie Vermeire die aan de grondslag van de touwslagersindustrie te Hamme lag. De Vermeire-dynastie domineerde in de 19de eeuw het politieke en economische leven in de regio en is uitermate belangrijk voor de sociaal-economische geschiedenis van de gemeente.
De oprichting van Villa Louisa in 1915 is exemplarisch voor het cultuurhistorisch fenomeen waarbij bemiddelde burgers rond de eeuwwisseling, kwaliteitsvolle villa’s in een groene omgeving aan de rand van de dorps- of stadscentra nabij het familiebedrijf of de nieuw aangelegde spoorlijnen voor zichzelf bouwden. Deze eind-19de-eeuwse en begin-20ste-eeuwse villabouw ging daarbij terug op de 17de- en 18de-eeuwse landelijke buitenplaatsen of grote zomerresidenties van adellijke families. Stilistisch evolueerden deze ruime huizen met grote omringende tuinen in neoclassicistische stijl naar eclectische villabouw met kasteelallure. De naamgeving in de puntgeveltop van Villa Louisa, alsook de notering van het bouwjaar, de bouwheer en de bouwmeester in de gevel, refereert aan de oude traditie om woningen via een huisnaam te identificeren.

De Villa Louisa is sociaal-cultureel betekenisvol als getuige van de historische en stedenbouwkundige ontwikkeling van het gebied rond de Damstraat, ten zuiden van de gemeentekern van Hamme. De onbebouwde gronden aan dit oude wegtracé werden vanaf de tweede helft van de 19de eeuw door de opkomende touwslagersindustrie, eigendom van de Vermeire-dynastie ingenomen. Deze industriële ontwikkeling ging gepaard met de bouw van rijen arbeidershuizen alsook grote fabrikantenwoningen, waaronder de fraaie Villa Louisa van 1915 met grote omringende tuin. De omvang, hoogte, stijl en materiaalgebruik van de Villa Louisa visualiseert de maatschappelijke positie van de bouwheer Cyrille Vermeire en maakt de site tot een opmerkelijk referentiepunt in het straatbeeld.