De voormalige fabrikantenwoning, circa 1926 gebouwd door Charles Vermeire en Claire Lagae bij de touwslagerij Vermeire, is vanwege het verwantschap van de bouwheer met de invloedrijke nijveraarsfamilie Vermeire voor de sociaal-economische geschiedenis van Hamme zeer betekenisvol. Dit geslacht, waarvan voorouders al in de 16de eeuw als touwslager actief waren, domineerde in de 19de en begin 20ste eeuw het politieke en economische leven in Hamme en omstreken. Vanaf het midden van de 19de eeuw evolueerden de ambachtelijke touwslagerijen van deze familie tot geïndustrialiseerde en gemechaniseerde bedrijven die voor de scheepvaart en steenkoolmijnindustrie in binnen- en buitenland touw produceerden. De Vermeire-dynastie, die aan de grondslag van de touwslagersindustrie te Hamme lag, is als toenmalige grote werkgever onlosmakelijk verbonden met het industriële verleden van de gemeente Hamme. De fabrikantenwoning Vermeire-Lagae visualiseert onder meer door de gekozen vormgeving, stijl, hoogte, inplanting in de straat en materiaalgebruik, de maatschappelijke positie en de welstand van de toenmalige bouwheren.

De achter de fabrikantenwoning gelegen spinbaan, is een zeldzaam industrieel relict van de wijd verspreidde touwindustrie die in de 19de en begin 20ste-eeuw de economische bedrijvigheid te Hamme domineerde, maar die thans volledig verdwenen is. De langgerekte bakstenen constructie onder zadeldak, voorheen horende bij de in de jaren 1866 opgerichte touwslagerij van Pieter Jacobus Vermeire, geldt als een waardevolle materiële getuige van het ambachtelijke productieproces van het touwslaan.

in casu architectuurhistorische waarde: De woning Vermeire-Lagae is architectuurhistorisch exemplarisch voor een groot herenhuis van de jaren 1920 in eclectische stijl met sterke invloeden uit de art deco, waarvan het ontwerp getuigt van een groot vakmanschap en architecturale kennis van de bouwmeester. De geknikte bepleisterde straatgevel is strak opgedeeld in drie risalieten maar het gevelontwerp wordt gedynamiseerd door de plaatsing van een centraal drieledig balkon en door de rijkelijke versiering met vrouwenhoofdjes, guirlandes, schelp- en bloemenmotieven. De lagere koetsdoorrit rechts verleent toegang tot het huis en staat in verbinding met de fraaie opengewerkte zeszijdige traphal, waarrond alle kamers asymmetrisch geschikt zijn. De oorspronkelijke binnenindeling, alsook de kwalitatieve interieuraankleding en afwerking, met onder meer lichtkoepels, imitatiegoudlederbehang, marmeren schouwen, een houten schouwmantel met pastoraal tafereel, parket, granitovloeren, spiegeldeuren en stucwerk in de ontvangstkamers en vestibule bleef integraal bewaard. De inwendige circulatie met een duidelijke scheiding tussen dienst- en privévertrekken, is representatief voor dit type van burgerlijke woningbouw uit het begin van de 20ste eeuw. De traditioneel bijhorende achtertuin verhoogt het privatief karakter van de herenwoning uit de jaren 1920.