Als getuige van het kosmopolitisch karakter van Knokke, in casu het Albertstrand, waar het Casino als aantrekkingspunt en belangrijk promotor van het culturele leven een grote rol speelt binnen het kustgebeuren, ook na de Tweede Wereldoorlog bij de ontwikkeling van het massatoerisme. Hierdoor werd de realisatie van het monumentale kunstwerk Het Betoverde Rijk naar ontwerp van René Magritte mogelijk gemaakt;
Als resultaat van de cultuurminnende en kunstpromotende ingesteldheid van de opdrachtgevers, in casu de familie Nellens, die aan het Casino van Knokke, en bij uitbreiding aan de gemeente Knokke, een belangrijke culturele uitstraling verleend hebben.

De aanwezigheid van een imposante panoramische muurschildering, Het Betoverde Rijk, daterend van 1953 naar ontwerp van de Belgische kunstschilder René Magritte (1898-1967), eminente vertegenwoordiger van de surrealistische stijlstroming, zijnde speciaal voor het Casino van Knokke ontworpen en ter plaatse geconcipieerd en uitgevoerd onder zijn leiding, en beschouwd als geslaagde en kwalitatieve integratie van beeldende kunst in architectuur. Dit versterkt door de monumentale verschijningsvorm die aldus het louter decoratieve overstijgt en onderdeel is van de bestaande architectuur;
De muurschildering als grootschalige illustratie van het surrealisme en als synthese van de inspiratiebronnen van het oeuvre van Magritte uit de periode 1926-1953, waarbij fantastische dromen worden uitgebeeld door de harmonische verwerking van aan elkaar vreemde elementen, middels de hem eigen karakteristieke thema's en iconografie zoals onder meer grote luchtpartijen, halflijfse naakte vrouwenfiguren, gemaskerde appels en vogels.

in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde het ongewijzigd onderdeel van het oorspronkelijk concept van het Casino van Knokke naar ontwerp (1925) van de belangrijke Antwerpse architect Léon Stynen (1889- 1990), uitgevoerd in 1928-1931 als eerste casino en als eerste volwaardig modernistisch bouwwerk naar zijn ontwerp, waarvan het succes hem de nodige faam bezorgt om later nog casino's te laten optrekken, onder meer te Blankenberge (1932), Chaudfontaine (1938) en Oostende (1950-1952);
Als houdende een muurschildering met architecturale uitstraling door de omvang (circa 72 m lengte) en de vorm, aangepast aan het bestaand ruimtelijk kader en geënt op de oude structuur in casu de plattegrond en opstand van de zogenaamde rotondezaal, door Léon Stynen voorzien als spektakelzaal, waarvan de bestaande structuur aangekleed werd naar ontwerp van René Magritte in 1953 bij de tweede bloeiperiode van het Casino na de oorlog.