Dit gebouw is van belang voor de sociale geschiedenis en de architectuur geschiedenis van België.
Deze voormalige home vormt een belangrijke schakel in de evolutie van het sociaal toerisme in België tijdens het interbellum. De kinderhomes werden sinds de tweede helft van de 19de eeuw opgericht als een reactie op de gevolgen van de industrialisatie en de slechte leefomstandigheden in de steden. Het zwaartepunt van deze ontwikkeling lag in het interbellum. 'Le home des Enfants du Hainaut' werd gebouwd als vakantieverblijf voor kinderen op initiatief van de provincie Henegouwen naar ontwerp van architect Jean-Jules Eggerickx in 1923.
Het betreft een interessant voorbeeld van interbellurnarchitectuur. Maximale verlichting en verluchting, belangrijke doelstellingen bij de realisatie van een home, werden door een doordachte inplanting en opbouw van het gebouw optimaal verwezenlijkt, waarbij geopteerd werd voor verscheidene lage paviljoens met een maximale gevellengte. Naar volumewerking vertoont het complex referenties naar de traditionele architectuur, met uitzondering van de was- en stookplaats die een meer kubistische vormgeving vertoont. Dit project van 1923 is innoverend. Vooruitstrevende elementen zijn het betonskelet, de betonspanten, het glasbeton als zenithale verlichting, het betonnen raamwerk, de typerende schoorstenen.

Als zijnde een ontwerp van architect Jean-Jules Eggerickx (1884-1963) een markante persoonlijkheid binnen de moderne beweging, groot aanhanger van de tuinwijkgedachte.