in casu architectuurhistorische waarde: op het vlak van de religieuze architectuur uit de tweede helft van de 19de eeuw en meer bepaald binnen het omvangrijke oeuvre van de Leuvense architectenfamilie Van Arenbergh die als arrondissements- of provinciaal architect met talrijke verbouwingen en een dertiental nieuwbouwprojecten de kerkbouw in Oost-Brabant domineerde, vormt de in 1864 door Alexander Van Arenbergh gerealiseerde, eclectische Sint-Kwintenskerk een opmerkelijke en originele synthese van een in essentie nog neoklassieke pseudokruisbasiliek verlevendigd met hoge transeptarmen en een verjongende, ingebouwde westtoren, het geheel verrijkt met een verzorgde, op de westpartij geconcentreerde, picturale en structureel-sculpturale ornamentiek, overwegend ontleend aan het romaans-gotisch vormvocabularium.

de met pseudokruisribgewelven overdekte binnenruimte gevormd door de met rondboogarcades op zuilen met blad- en knopkapiteel en een register van blinde rondvensters gearticuleerde beuk en het met blinde boogarcades en figuratieve brandglasramen uit het laatste kwart van de 19de eeuw verlevendigde koor wordt gestoffeerd met een overwegend 18de-, 19de-eeuws meubilair waaronder een altaar (1909) van P. Langerock, een Louis XV-en een neogotische biechtstoel met daarnaast een hardstenen doopvont uit de 15de-16de eeuw en een reeks houtsculpturen vanaf de 16de tot de 19de eeuw.