Deze oorlogssites zijn van belang voor de militaire geschiedenis. Zij geven een beeld van de evolutie in de krijgskunde en de daaraan verbonden technische ontwikkeling. Het betreft de materiële getuigen van de Tweede Wereldoorlog, één van de belangrijkste gebeurtenissen van de 20ste eeuw. De meeste bunkersites maken deel uit van de Atlantikwall, die samen met de Ostwall, de Südwall en de Westwall, een belangrijk element vormde in de verdediging van het Duitse rijk, kort voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Atlantikwall, die de verdediging van de Atlantische kust tot doel had, strekte zich uit van de Golf van Biscaje tot aan de Noordkaap. De linie, bestaande uit talrijke afzonderlijke bunkers, moest de vijandelijke aanval opdelen in kleine stukken zodat de aanvalskracht gehalveerd werd en de vijand tijd verloor met het opruimen van de afzonderlijke verzetsnesten. Deze relicten van de Atlantikwall gelegen op Belgisch grondgebied werden na inventarisatie geselecteerd volgens de volgende criteria: de zeldzaamheid van de constructie, de interessante functie, bepaalde merkwaardige camouflagepatronen, de samenhang in de cluster en/ of de ruimere lokale groep, de plaats en functie in de algemene structuur van de Atlantikwall.

De vuurleidingsbunker te Westende maakte eveneens deel uit van het steunpunt aan het Sint-Laureinsstrand en is waardevol omwille van zijn karakteristieke vorm. Het gaat om de restant van een kustbatterij uit het begin van de Tweede Wereldoorlog die later door de Duitsers verlaten werd. Vanop de bewaardevuurleidingspost werd de batterij geleid. Op de benedenverdieping heeft men een bedekte toegang en een gang die toegang geeft tot de vermoedelijke rekenkamer van de batterij. In de gang kan men via een spakenladder naar de bovenverdieping van waaruit toegang tot een observatielokaal. De restanten van het Steunpunt Seydlitz vormen samen met de vuurleidingsbunker voorgesteld onder nr. 15 een samenhangend geheel.