De schuilbunker te Zandvoorde maakte deel uit van de algemene verdediging van de havenstad Oostende, Steunpunt Oostende Landfront. De Duitsers bouwden allerhande types van dergelijke "Luftschutzbunkers" of schuilbunkers om burgers en arbeiders in steden, industriegebieden, havens en aan spoorwegen te beschermen tegen bombardementen. Voor onze streken is het echter één van de weinige bewaarde schuilbunkers die door de Duitsers werd opgericht om de burgerbevolking te beschermen. In de Duitse steden konden deze bouwwerken reusachtig groot worden, bij ons bleven zij eerder klein. De bunker wordt gekarakteriseerd door het zeer spits toelopende dak om er bommen op te laten afketsen. Aan weerszijden is er een ingang die toegang geeft tot een centrale kamer. De deuren in de bunker zijn origineel.

Samen met de andere te behouden sites rond Oostende geeft deze bunker een duidelijk en samenhangend beeld van de Duitse verdedigingsstrategie, gekend onder de naam "Stützpunktgruppe Ostende" (Steunpuntgroep). De nog bewaarde verdedigingsstructuren uit de tweede wereldoorlog rond Oostende onderscheiden zich als dusdanig zelfs op Europees niveau.