Deze oorlogssites zijn van belang voor de militaire geschiedenis. Zij geven een beeld van de evolutie in de krijgskunde en de daaraan verbonden technische ontwikkeling. Het betreft de materiële getuigen van de Tweede Wereldoorlog, één van de belangrijkste gebeurtenissen van de 20ste eeuw. De meeste bunkersites maken deel uit van de Atlantikwall, die samen met de Ostwall, de Südwall en de Westwall, een belangrijk element vormde in de verdediging van het Duitse rijk, kort voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Atlantikwall, die de verdediging van de Atlantische kust tot doel had, strekte zich uit van de Golf van Biscaje tot aan de Noordkaap. De linie, bestaande uit talrijke afzonderlijke bunkers, moest de vijandelijke aanval opdelen in kleine stukken zodat de aanvalskracht gehalveerd werd en de vijand tijd verloor met het opruimen van de afzonderlijke verzetsnesten.
Deze relicten van de Atlantikwall gelegen op Belgisch grondgebied werden na inventarisatie geselecteerd volgens de volgende criteria: de zeldzaamheid van de constructie, de interessante functie, bepaalde merkwaardige camouflagepatronen, de samenhang in de cluster en/ of de ruimere lokale groep, de plaats en functie in de algemene structuur van de Atlantikwall.

De controletoren te Poperinge is interessant als één van de sporen van de luchtoorlog tijdens de Tweede Wereldoorlog. De regio rond Poperinge werd, bij gebrek aan industriële en çommunicatieinfrastructuur, op zich niet gebombardeerd. De geallieerde eskaders vlogen er wel langs op weg naar Duitsland en/ of naar de rest van Vlaanderen en Noord-Frankrijk. Duitse jachtvliegtuigen, gestationneerd op vliegvelden bij Poperinge en Vlamertinge, probeerden die eskaders te onderscheppen. De controletoren van Poperinge hoorde bij het Duitse vliegveld "Flugplatz Peselhoek", dat vanaf augustus 1940 werd aangelegd. Het is een bakstenen toren met vierkante basis (zijde: 5,7 meter). Opmerkelijk is de zorgvuldige afwerking van de bakstenen constructie. Net boven de grond zijn de hoeken van de toren afgerond. De hoogte wordt geschat op 13 meter. De toren telt een halfondergrondse benedenverdieping I een gelijkvloerse verdieping met ingang, drie verdiepingen en een via een metalen ladder toegankelijk dakniveau. Boven op het dak was een zoeklicht geplaatst dat tot 5km ver kon schijnen. De bakstenen resten van de basis voor het zoeklicht kunnen nog terug gevonden worden.