beschermd monument van tot heden
Sint-Antoniuskerk met muur en bedevaartstuin met jubelgrot, parochiekerk Sint-Jan-de-Doper en parochiekerk Sint-Brixius
definitieve beschermingsbesluiten: 28-05-2003 ID: 4047
De bescherming als monument omvat delen van het Passionistenklooster, met name de Sint-Antoniuskerk, met bijhorende omheiningsmuur langs de Wandelingstraat en de bedevaartstuin met Mariagrot.
De Sint-Antoniuskerk, met bijhorende muur en bedevaartstuin met jubelgrot is beschermd als monument omwille van het algemeen belang gevormd door de:
Als druk bezocht bedevaartsoord naar de laatste rustplaats van broeder Isidoor, die begraven is in de later toegevoegde grafkapel van 1952.
Merkwaardig is bedevaartstuin met verschillende rotspartijen en jubelgrot en de muur met votiefplaatjes, als uiting van volksdevotie.
in casu architectuurhistorische waarde: Als zijnde de enige neoromaanse kerk te Kortrijk, opgetrokken in 1873-1874 naar ontwerp van de Franse aannemer François Hennebique, die later een procedé zal ontwikkelen om gewapend beton aan te wenden. Hij introduceerde de gewapende balk en kolom als constructie-element en opende daarmee de mogelijkheden voor betonskeletbouw, wat een revolutie in de bouwkunst betekende.
Als zijnde een beeldbepalend en gaaf bewaard complex gelegen op de hoek Wandelingstraat/Veldstraat.
De afsluitingsmuur als zijnde deel uitmakend van het complex. Vrij uitzonderlijk is het ingewerkte urinoir met houten klapdeurtjes.
Het als gesamtkunstwerk opgevatte en volledig intact bewaarde interieur met kleurrijke muurschilderingen, meubilair en beelden.
De decoratieve en figuratieve polychromie, aangebracht in 1894-1895, zijn van de hand van Willem Deumens (Venlo, Nederland).
De brandglasramen, geplaatst in 1924, zijn vervaardigd door het atelier Osterrath uit Tilff nabij Luik. Dit atelier is veruit het belangrijkste atelier voor glasschilderkunst in Wallonië uit die periode. De tekeningen en de gebruikte kleuren zijn van hoge kwaliteit en sluiten goed aan bij het interieur van de kerk.
Het meubilair werd ontworpen en uitgevoerd door de belangrijkste ateliers uit die periode en getuigen van een groot vakmanschap cf. uitwerking en detaillering.
Meubilair:
Je kan deze pagina citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2025: Passionistenklooster: Sint-Antoniuskerk, omheiningsmuur en Mariagrot [online], https://id.erfgoed.net/aanduidingsobjecten/13138 (geraadpleegd op ).
Beheerder fiche: Agentschap Onroerend Erfgoed
Heb je een vraag of opmerking over deze fiche? Meld het ons via het contactformulier.