Als zijnde een architecturaal teken van de steeds toenemende bevolking op het eind van de 19de eeuw en het begin van de 20ste eeuw, dat resulteerde in de aanleg van nieuwe stadswijken en parochies.
Als zijnde een typisch voorbeeld van een nieuwe parochiekerk in neogotische stijl opgetrokken rond de eeuwwisseling in een pas aangelegde stadsuitbreiding.

in casu architectuurhistorische waarde: De Sint Jan-de-Doperkerk opgetrokken tussen 1909 en 1911 wordt beschouwd als de belangrijkste Kortrijkse neogotische kerk en als één van de belangrijkste voorbeelden van de Sint-Lucasgotiek in Vlaanderen.
De monumentale kerk is een beeldbepalend element en herkenningspunt in de omgeving en vormt het centrum van een rond 1900 aangelegde stadsuitbreiding.

Als zijnde het belangrijkste werk in het oeuvre van architect Jules Coomans. Het ontwerp is gebaseerd op het klassieke type van de 13de-eeuwse Scheldegotiek en is geïnspireerd op de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Pamele te Oudenaarde, maar het concept is veel rijker uitgewerkt. De architect heeft hier de ideale kathedraal willen bouwen als synthese van de twee meest prestigieuze kerken van het 13de-eeuwse Vlaanderen: de kerk van Pamele te Oudenaarde en de collegiale (later kathedraal) kerk van Ieper.
De glasramen in de koorkapellen zijn ontworpen en uitgevoerd door het atelier Osterrath (Luik). Dit atelier is veruit het belangrijkste atelier voor glasschilderkunst in Wallonië uit die periode. Het behouden neogotisch meubilair, werd ontworpen voor de kerk door de belangrijkste ateliers uit het begin van de 20ste eeuw:

• Arduinen, neogotische preekstoel van 1911.
• Kruisweg naar ontwerp van en uitgevoerd door H. De Block (Kortrijk)
• Pieta naar ontwerp van en uitgevoerd door H. De Block (Kortrijk)
• Heiligenbeelden in de zijbeuken naar ontwerp van en uitgevoerd door H. De Block (Kortrijk)
• Gipsen Onze-Lieve-Vrouwbeeld naar ontwerp van en uitgevoerd door H. De Block (Kortrijk)
• Communiebank en biechtstoelen (arduin met hout) van J. Lelan (Kortrijk).