Als zijnde een vuurtoren die zowel wordt gekenmerkt door specifiek materiaalgebruik (gele baksteen, beton, staal) in een specifieke combinatie als door de vormgeving (lage onderbouw met geaccentueerd middendeel met ronde voorgevel waarop de vooraan afgeronde vuurtoren staat).
Als zijnde een vuurtoren gebouwd in de jaren 1950, stilistisch nog duidelijk verwijzend naar het modernisme en meer bepaald de zogenaamde bootstijl cf. zijn vormgeving en het materiaalgebruik.

Als zijnde een markerend gebouw dat een essentieel onderdeel vormt van de haveninfrastructuur, een materiële getuige van de wijze waarop vanaf de jaren 1860-1870 een kleine zeehaven, in casu een vissershaven in de context van de Belgische kust werd uitgebouwd.
Als vormend een uniek voorbeeld van een vuurtoren circa 1950 (inhuldiging in 1954) opgetrokken in modernistische stijl, opvolger van een belangrijk aantal opeenvolgende 'vierboetes' (vuurbakens en/of vuurtorens) waarvan reeds in de 14de eeuw schriftelijke meldingen bestaan.

Als zijnde een beeldbepalend referentiepunt op het westelijk uiteinde van de Blankenbergse Zeedijk, uiteraard vormt het ook een referentiepunt vanuit de jachthaven en vanaf de staketsels.