De interbellumuitbreiding van het stadhuis werd ontworpen door René Doorn, stadsbouwmeester van Roeselare sinds 1919. Deze architect was zeer belangrijk voor de wederopbouw van Roeselare. Samen met A. Verhelle en J. Vermeersch ontwierp hij -in het kader van de heropbouw van Roeselare- het aanleg- en uitbreidingsplan van de stad. Talrijke gebouwen in de stad (onder meer op de Grote Markt) zijn eveneens van zijn hand. De eerste groep woningen van de tuinwijk Batavia werden door R. Doorn en J. Vermeersch getekend. Op stedenbouwkundig gebied is het stadhuis beeldbepalend voor het stadsgezicht. Het interbellumgebouw, verwezenlijkt door architect R. Doorn, is bepalend voor het nieuw naoorlogs marktbeeld.

Ondanks de wijzigingen die het Louis XV-stadhuis onderging, behield het de ordonnanties van een 18de-eeuws gebouw. Het gebruik van de Louis XV-stijl is bovendien atypisch voor de streek. Ondanks het feit dat Roeselare sinds 1704 geen belfort meer bezat, bleef de belforttraditie bewaard en greep men in 1924 terug naar het belfort, als symbool van de burgertrots en de gemeentelijke zelfstandigheid. De interbellumuitbreiding vormt een voorbeeld van wederopbouwarchitectuur in regionalistische stijl met art-deco-inslag. Hierdoor wijkt zij af van de andere wederopgebouwde stadhuizen in de streek, waarbij de voorkeur gegeven werd aan historiserende architectuur zoals neogotiek en neo-Vlaamse renaissance (Bijvoorbeeld Diksmuide).