Als zijnde een historische site, waarvan de oorsprong vermoedelijk teruggaat tot het einde van de 13de eeuw en, die kaderde in de ontginning van het omliggende Vloethemveld. De eerste vermelding van de naam Vloethem dateert van circa 1300: "Zegher van Vloethem"; in 1478 wordt de hoeve expliciet vermeld en is de eigenares bekend; het betreft Catharina van Varsenare (+ 1490), echtgenote van Jan Baptist van Meetkerke.
De Vloethemhoeve speelde voornamelijk tijdens het derde kwart van de 18de eeuw een belangrijke rol bij de drooglegging en de bebossing van de moerassige gebieden en vijvers ten zuiden van de site. Het huidige, als landschap beschermde, bosgebied met aangelegde dreven dateert uit deze periode.
Het betreft een vrij gaaf bewaarde 18de-eeuwse hoeve, met vermoedelijk oudere kern, bestaande uit een boerenhuis en schuur en een dubbele ringgracht.
De achtvormige omwalling, verwijzend naar het belang van de nederzetting, wordt voor het eerst vermeld in 1681, is op verschillende historische kaarten terug te vinden en is tevens in situ waarneembaar.
Het boerenhuis, gedateerd 1791, vertoont een voornamelijk 18de-eeuws uitzicht qua volume en gevelordonnantie. Het betreft een langgestrekt boerenhuis met opkamer rechts en een stalgedeelte links. Het behouden schrijnwerk wordt gekarakteriseerd door schuiframen met kleine roedenverdeling en geprofileerde wisseldorpels, en door tweeledige staldeuren. Vermeldenswaardig zijn tevens de dubbele opkamer en de bewaarde interieurelementen zoals balklagen met geprofileerde balksloffen, de schouwen onder meer met betegelde haardmond, het schrijnwerk, de boomse tegelvloeren.
De in kern laat l8de-eeuwse dwars schuur met wagenhuis en stalgedeelte in 1866 uitgebreid met een stalvleugel, vormt een onontbeerlijk component op de agrarische site. Bovendien verwijzen de belangrijke restanten van stijl en regelwerk met houten plankenbeschieting naar de streekeigen schuurbouw waarbij het in deze bosrijke streek voorhanden zijnde bouwmateriaal, met name hout, werd aangewend.