in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een openluchtzwembad gebouwd in de periode 1951-1952 naar ontwerp van stadsarchitect E. Coigné, als een naoorlogse uitloper van het internationale concept van de modernistische 'solaria' uit het interbellum, resulterend in een functionele, eenvoudige en kwalitatieve architectuur;
Als zijnde een herkenbaar en· gaaf voorbeeld van een solarium-typeplan met intact ensemble van twee centrale zwembassins die werden geïntegreerd in de oorspronkelijke 19de-eeuwse zwembekkens, waarrond zich de omringende accommodatiegebouwen als kleedcabines, infirmerie, cafetaria en bovenliggende zonneterrassen bevinden, die grotendeels het uitzicht uit de jaren 1950 hebben behouden;
Als zijnde uitgewerkt in een sobere modernistische architectuur, aansluitend bij de internationale stijl. Het solariumconcept adapteert immers ook makkelijk de principes van het modernisme: openheid, licht, lucht, gecreëerd door de lage opstelling van aaneengesloten gebouwen rondom de bassins, met typerende architecturale kenmerken (onder meer gebogen elementen, luifels, pijlers) en materiaalgebruik (glas, beton);
Als zijnde een getuige van de groeiende aandacht voor hygiëne rond zwembaden vanaf het midden van de 19de eeuw en doorheen de verdere 20ste eeuw, met vernieuwende evolutie ten opzichte van het interbellum dat de zwembassins zijn omheind en enkel toegankelijk via doorloopdouches met voetbad;
Als zijnde een voorbeeld van hergebruik van een 19de-eeuwse zwembadlocatie, met hoge contextwaarde door de typische ligging aan de waterloop (kanaal Bossuit-Kortrijk), bepaald door de aanvankelijke noodzaak van watervoorziening via een open omloopsysteem. Dankzij de geschiktheid van het terrein en de ligging voor adaptatie van het solariumconcept wordt de diepte van de oorspronkelijke kuipen gerecupereerd.

Als zijnde een representatief voorbeeld van publieke architectuur opgetrokken in opdracht van een gemeentebestuur, die de evolutie en verdere democratisering van het zwemmen weergeeft: van de oorspronkelijke activiteit voor verbetering van lichaamshygiëne (zwemschool met 19de-eeuws klassenonderscheid tussen de twee baden voor betalenden en niet-betalenden) naar een sport- en ontspanningsactiviteit die doorheen de 20ste eeuw meer en meer beoefend werd en populair werd bij brede lagen van de bevolking (solarium);
Als getuige van de evolutie van de zwembadcultuur die evolueert van het publieke baden in open rivieren of waterlopen, later in een aangelegd openluchtbad, naar het georganiseerd, overdekt baden met alle nodige accommodatie. Dit rekening houdend met het toenemende belang dat wordt gehecht aan hygiëne, een goede organisatie, gezondheid, veiligheid en toezicht;
Als zijnde een doorleven van de locuswaarde van de zwembadsite op de huidige plaats, de continuïteit van de site als publieke voorziening van openluchtbaden doorheen de 19de- en 20ste eeuw. Typerende ligging aan de waterloop aanvankelijk bepaald door de aanwezigheid van het kanaal Bossuit-Kortrijk, uit noodzaak van watervoorziening, de latere omvorming tot solarium bepaald door de praktische ligging net buiten de stadskern met omringend groen. De site is vanaf de 19de eeuw tot op heden als zwembad in gebruik;
Als zijnde een belangrijke ontmoetingsplek voor de inwoners uit de ruime omgeving met sociale functie tot op vandaag behouden.

Als zijnde een belangrijke getuige van het indertijd populaire zwemmen in open lucht en met een historiek als één van de vroegste 'zwemscholen' in Vlaanderen in zijn oorspronkelijke vorm opgetrokken in de periode 1864-1867 naar ontwerp van stadsarchitect Leopold De Geyne, in het kader van de algemene toenemende aandacht voor lichaamshygiëne in de periode 1951-1952 wegens het niet meer voldoen aan de hygiënische voorschriften vervangen door een nieuw openluchtzwembad naar ontwerp van stadsarchitect E. Coigné.