De bescherming als landschap betreft het Floordambos, een langgerekt loofbos met omringende akkers en graslanden in een fossiele riviervallei op de scheiding tussen het Zenne- en Dijlebekken.
Het bos is één van de weinige bewaarde bosgebieden in deze vallei.

De bescherming van het Floordambos, met een oppervlakte van circa 190 hectare, werd vernietigd bij arrest van de Raad van State van 15 februari 1990.
Het bos werd later, op 26 juni 1991 opnieuw als landschap beschermd.

In het beschermingsdossier worden de wetenschappelijke en esthetische waarden van het Floordambos als volgt gemotiveerd:

• wetenschappelijke waarde: het Floordambos is gelegen op oud alluvium, waarin ook ontsluitingen van of bijmengingen van kalkrijk zand (Formatie van Brussel) voorkomen. Dit alluvium maakt deel uit van een oost-west gerichte fossiele riviervallei, die momenteel via een aantal onbelangrijke beken naar het bekken van de Zenne (westelijk deel) en dat van de Dijle (oostelijk deel) afwatert. Het Floordambos ligt op de huidige waterscheiding. Omtrent het ontstaan en de ouderdom van deze fossiele vallei zijn in de loop van de jaren 1930 verschillende hypothesen ontwikkeld, die niet werden bevestigd of ontkracht, maar die het gebied rond het Floordambos tot een intrigerend geologisch en geomorfologisch studieobject maken. Sinds de verkaveling van het Duistboscomplex (Perk, Steenokkerzeel, Berg) op het einde van de jaren 1960 is het Floordambos, samen met het Torfbroek te Berg, het enige overgebleven ongerepte bos- of natuurgebied in deze vallei. De wetenschappelijke, en vooral, botanische waarde van het Torfbroek is sinds Massart (1912) genoegzaam bekend. Betekenisvol is echter dat er tussen flora van het Torfbroek en deze van bepaalde gedeelten van het Floordambos een sterke gelijkenis is. In beide gevallen gaat het om vegetaties die kenmerkend zijn voor voedselarme, kalkrijke, basische laagveenmoerassen. In en om het Floordambos, onder andere op de drie heuveltjes ten zuiden van Ravaart (vermoedelijk materiaal afkomstig uit de rond 1958 aangelegde wachtkom), komen bovendien soorten voor die kenmerkend zijn voor droge, voedselarme kalkrijke graslanden. De situatie is dus vrij uitzonderlijk voor België ten noorden van de Maas, waar soorten als geelhartje en zeegroene zegge praktisch niet meer voorkomen. Echt nationale zeldzaamheden zijn zilte zegge, schubzegge, fraai duizendguldenbruid en paddenrus. De beschikbare faunistische gegevens laten geen systematische interpretatie van de waarnemingen toe ten aanzien van de landschapsstructuur en habitats van het Floordambos. Zij kunnen (voorlopig) als volgt worden samengevat: het Floordambos herbergt circa 70 soorten broedvogels (waaronder bosuil, buizerd, ijsvogel, dodaars, appelvink) en een rijke libellenfauna. Er komen zowel Alpen- als kleine watersalamanders voor. Ook de wijngaardslak werd er gesignaleerd en dat is voor Brabant één van de meest noordelijke vindplaatsen.
• esthetische waarde: het Floordambos is een langgerekt bosmassief met een bijzonder grillige perimeter, talrijke enclaves en open plekken. Het in esthetische waarderingen vaak hooggeprezen bosrandeffect speelt hier dus in hoge mate. In het westelijk bosgedeelte komen opvallende opstanden van beuk en zomereik voor. De meer gevarieerde begroeiing die in de andere bosgedeelten vaak verband houdt met een minder intensief beheer draagt eveneens bij tot de esthetische beleving. De parkarchitectuur in Engelse landschapsstijl is op zichzelf al een geïdealiseerde esthetische benadering van natuur en landschap. Het park van Ravaart mag hiervan een geslaagd voorbeeld genoemd worden. De architectuur in en rond het bos dragen eveneens bij tot de waarde van het geheel: de 19de-eeuwse kastelen van Huyenhoven en Ravaart, het historische Hof ten As, het gehucht Huinhoven met het Drietorenhof en het laathof en de dorpskern van Melsbroek als geheel. De visuele relaties tussen deze elementen komen enkel tot hun recht in het open landbouwlandschap rond het Floordambos. Van bijzonder belang is in dit opzicht het landbouwblok ten noorden van het bos: vanaf de opgehoogde E19-snelweg heeft men een ruim uitzicht over het Floordamcomplex, met de kastelen Ravaart en Huyenhoven op de voorgrond. Deze landbouwgronden hebben dus niet enkel een intrinsiek bio-ecologisch belang, maar ook een intrinsiek esthetisch belang. Het bos contrasteert bovendien scherp met de ruimere omgeving, namelijk een zwaar door industrialisatie en infrastructuur geteisterd landschap.