historische, in casu cultuurhistorische en architectuurhistorische waarde:
Deze villa's zijn representatieve exponenten van de architecturale invulling van de 19de-eeuwse westelijke stadsuitbreiding te Oostende ingezet onder impuls van Leopold II in het kader van het toen snel groeiende badstadtoerisme. Opgetrokken op het einde van de 19de eeuw, enkele zijn gedateerd -onder meer 1893 (nummer 7-13), 1891 (nummer 29), 1886 (nummer 32)- maken zij deel uit van de toen volop ingezette bebouwing van de zeedijk en belendende straten, id est ook de Kemmelbergstraat, na de ontmanteling van de Oostendse vesting tussen 1865 (ontmantelingsdecreet) en 1877.
Zowel wat de indeling, de opstand en de architecturale uitwerking betreft beantwoorden deze panden volledig aan het type van de eclectische stadsvilla met residentieel karakter uit de Belle Epoque. Het betreft aaneengesloten enkelhuizen met afleesbare gevelopbouw bestaande uit een bel-etage, drie bouwlagen en twee ongelijke traveeën. De eclectische straatgevels zijn rijkelijk uitgewerkt en worden getypeerd door erkers en balkons die meestal hoger oplopen. Een aantal van deze villa's zijn naar ontwerp van architect Antoine Dujardin (Oostende), één van de meest toonaangevende architecten uit de Belle Epoque te Oostende.
Deze stadsvilla's vormen een getuigenis van het elitaire toerisme van voor de Eerste Wereldoorlog toen in het spoor van de vorst een mondain publiek tijdens de zomer te Oostende vertoefde. Deze 'documenten' vormen aldus een schakel in het verhaal van het Oostendse kusttoerisme.